Μήνας: Δεκεμβρίου 2018

βίντεο από τη δράση: https://archive.org/details/intervention_20181201

Πρώτη Δεκεμβρίου, ημέρα Σάββατο, στις 3 μ.μ. πραγματοποιήθηκε αιφνιδιαστική παρέμβαση-συγκέντρωση αλληλεγγύης από 50 συντρόφους και συντρόφισσες έξω από το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Επιλέξαμε να μην ανακοινώσουμε αυτή την συγκέντρωση αλληλεγγύης επειδή στην προηγούμενη ανακοινωμένη παρέμβαση μας οι δεσμοφύλακες είχαν προετοιμαστεί απομονώνοντας τους μετανάστες και τις μετανάστριες από το να έχουν οπτική και ακουστική επαφή μαζί μας. Στην συγκέντρωση αλληλεγγύης φωνάξαμε συνθήματα και είχαμε πολύγλωσσα πανό και το πιο σημαντικό, καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με τους/τις έγκλειστους/ες οι οποίοι/ες είχαν πολύ δυναμική ανταπόκριση στην παρουσία μας. Μιλήσαμε μαζί τους, όσο ήταν δυνατόν, μέσω ντουντούκας και πήραμε τα μηνύματά τους, γραμμένα σε χαρτί, τα οποία ήταν τοποθετημένα σε διάφορες συσκευασίες τις οποίες έριχναν προς το μέρος μας από τα κελιά τους.

Ευχάριστη έκπληξη μας προκάλεσε η στάση των μεταναστριών, αφού ήταν από τις ελάχιστες παρεμβάσεις που είχαν τόσο δυναμική αλληλεπίδραση με την συγκέντρωση. Ο μικρός τους αριθμός τις κάνει εύκολο στόχο για τους μπάτσους όταν αυτές επιλέγουν να επικοινωνήσουν με τις συγκεντρώσεις, και για αυτό τις περισσότερες φορές παραμένουν ήσυχες, όχι όμως αυτήν την φορά.

Ακόμα μια φορά οι δεσμοφύλακες προσπάθησαν να αποκόψουν τους άντρες κρατούμενους από εμάς απειλώντας τους σωματικά ή λέγοντας πως «θα καθυστερήσουν την απελευθέρωση όποιου μιλάει μαζί μας». Ακόμα και φαγητό τους πρόσφεραν για να τραβηχτούν πίσω. Σε κάποια στιγμή οι μπάτσοι κατάφεραν να κλείσουν τα παράθυρα σε κάποια κελιά για πολύ λίγο όμως αφού οι μετανάστες διεκδίκησαν ξανά το άνοιγμά τους. Δυστυχώς μετά την αποχώρησή μας, μετανάστης που βρίσκεται πολλούς μήνες μέσα και προσπαθούσε ασταμάτητα να επικοινωνήσει μαζί μας, ξυλοκοπήθηκε από τους μπάτσους για παραδειγματισμό.

Σε σχέση με τις συνθήκες εντός των φυλακών γνωρίζουμε πως υπάρχει μετανάστης πολύ άρρωστος τον οποίο έχουν βάλει μόνο του σε κελί χωρίς ακόμα να του φέρουν γιατρό ενώ λίγες μέρες πριν την παρέμβασή μας,  μια ηλικιωμένη κρατούμενη που μπήκε με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας δεν έλαβε καμιά ιατρική βοήθεια και όταν τελείωσε η κράτησή της δεν παραπέμφθηκε σε νοσοκομείο αλλά  αφέθηκε σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση με κίνδυνο της ζωής της. Καταστάσεις σαν αυτές έρχονται να δέσουν με το τυπικό καθεστώς που υπάρχει για τα επισκεπτήρια. Κάθε κρατούμενος/η για να καταφέρει να δει κάποιον άνθρωπο πρέπει να υπάρξει παράλληλη ονομαστική αίτηση και από τις δύο μεριές. Για ανθρώπους που συνήθως δεν έχουν κανένα στην Ελλάδα αυτό οδηγεί σε πραγματική απομόνωση από τον έξω κόσμο. Σε αυτόν τον παραλογισμό έρχεται να προστεθεί το γεγονός πως κάθε κρατούμενος/η μπορεί να δει μόνο ένα άτομο τον μήνα. Τουτέστιν αν κάποιος έγκλειστος/η έχει ένα επισκεπτήριο ώστε να αποκτήσει πχ μια τηλεκάρτα, θα πρέπει να περιμένει ακόμα ένα μήνα για να δει κάποιον άλλον.

Όλο το πιο πάνω πλαίσιο εγκλεισμού αποτελεί θεσμική-κρατική απόφαση και εντάσσεται στην πολιτική που καθιστά τους μετανάστες/-τριες αόρατους και φυσικά πιέζει στην απέλαση ή στην φυσική εξόντωσή τους.

Οι πιο πάνω συνθήκες εγκλεισμού και πρακτικές καταστολής μας εξοργίζουν ακόμα περισσότερο και μας οδηγούν στην συνέχεια και την ένταση του αγώνα μας. Μέχρι το κλείσιμο των κέντρων κράτησης, μέχρι οι μετανάστες και οι μετανάστριες να ζήσουν ελεύθερα.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ,ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΦΡΑΧΤΕΣ ,ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ/ΝΕΣ