ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΕΧΕΤΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ, ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ

Το τελευταίο κρατικό χτύπημα απέναντι στους κατειλλημένους χώρους αγώνα είναι η εκκένωση της ROSA NERA στα Χανιά στις 5 Σεπτέμβρη, ένα εγχείρημα που μετράει ήδη 16 χρόνια ζωής. H “αξιοποίηση” του κτιρίου περιλαμβάνει σχεδιασμούς για μετατροπή του σε ξενοδοχείο, στην ήδη ακραία επιβαρυμένη από τον τουρισμό περιοχή των Χανίων. Η επίθεση αυτή παίρνει τη σκυτάλλη από την εισβολή της αστυνομίας στις 23 Αυγούστου στην κατάληψη Libertatia όπου και συλλαμβάνονται 12 άτομα τα οποία πραγματοποιούσαν εργασίες ανοικοδόμησης στη στέγη του κτιρίου μετά από την καταστροφή που είχε δεχθεί από φασίστες στα απόνερα συγκέντρωσης για το μακεδονικό. Στις 17 Αυγούστου έχει εκκενωθεί ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ!η κατάληψη Terra Incognita, ένα εγχείρημα που από το 2004 έχει έντονη ενεργή πολιτική δράση τόσο στο χώρο της Θεσσαλονίκης όσο και πανελλαδικά.Μια πληθώρα δράσεων αλληλεγγύης έχει ξεπηδήσει από τότε με πορείες, δράσεις προπαγάνδισης και στοχοποίησης υπευθύνων, συνελεύσεις αλληλεγγύης στην υπόλοιπη επικράτεια, συγκροτώντας ένα μήνυμα αντίστασης απέναντι στη συντονισμένη κρατική επίθεση που δεχόμαστε τόσο ως χώρος αλλά και ως κομμάτι των από τα κάτω που βιώνει τη γενικευμένη φτωχοποίηση και καταστολή.

Με την παρακαταθήκη επιχειρήσεων ετών ενάντια στο καταληψιακό κίνημα, το κράτος εκμεταλλεύεται την περίοδο του Αυγούστου για να ανοίξει τη βεντάλια της καταστολής σε χώρους που ριζώνουν και δρουν χρόνια τώρα και περά από την Αθήνα.Οι επιχειρήσεις αυτές εντάσσνται σε ένα γενικευμένο πλάνο καταστολήςκαι έχουν διπλό στόχο. Από τη μια να ναρκοθετήσουν τους τόπους συγκρότησης των πιο ριζοσπαστικών κομματιών και του αναρχικού χώρου, προσαθώντας να αποδυναμώσουν τις απαντήσεις και τη συμμετοχή στους αγώνες ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας.Aπό την άλλη να χαϊδέψουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τουε, επιδεικνύοντας την καταστολή και την καραμέλα της ασφάλειας ως το μόνο έργο που έχουν- διαχρονικά- να επιδείξουν. *Το κεκτημένο της στοχοποίησης των μεταναστευτικών καταλήψεων και των πολλαπλών εκκενώσεων εντός Εξαρχείων, δεν ξεχνάμε να το αποδώσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη διάρκεια της δικής του λαμπρής θητείας έστρωσε το δρόμο για αυτές τις εισβολές. (παραδείγματα εκκενώσεων GARE, Τζαβέλλας,Σολωμού,Μπουμπουλίνας κλπ).

Σε συνθήκες υγειονομικής και συστημικής κρίσης, γινόμαστε μάρτυρες του συνόλου αυτής της επίθεσης σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, όλο το προηγούμενο διάστημα, με πιο πρόσφατο το χουντικής προέλευσης νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Γινόμαστε μάρτυρες των «μαθηματικών» στις στατιστικές της πανδημίας. Των αντικρουόμενων ασκήσεων πειθάρχησης στο όνομα του περιορισμού του ιού. Τις επιθέσεις σε δημόσιους χώρους, τις εξώσεις μεταναστών από τα σπίτια τους (κατειλλημένα ή μη), τη συνεχή παρουσία μπάτσων κάθε είδους που κατέλαβαν τις γειτονιές μας, και τον αδιάλλειπτη συνθήκη ελέγχου στο σύνολο του κέντρου. Ζεστό χρήμα κύλησε στους φίλους των ΜΜΕ- χωρίς να σημαίνει ότι οι «νόμιμες» μίζες περιορίστηκαν εκεί- εξασφαλίζοντας την καθοδήγηση της κοινής γνώμης.Εξασφαλίζοντας τον αποπροσανατολισμό της από την έλλεψη στελέχωσης των νοσοκομείων και των δομών υγείας με ανθρώπινο δυναμικό αλλά και εξοπλισμό. Ντύνοντας επικοινωνιακά -μαζί με τις ομάδες marketingτης κυβέρνησης- τα πρωτοφανή μέτρα καταλήστευσης των εργασιακών κεκτημένων ζητώντας να ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ με τα αφεντικά μας για την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης μας για λιγότερα λεφτα. Αποσιωπώντας τις απαίσιες συνθήκες διαβίωσης που εντείνονται σε μια συνθήκη κρίσης, για όσους και όσες βρίσκονται έγκλειστοι σε στρατόπεδα και φυλακές. ** οι 2 μέρες συνεχόμενης φωτιάς στη Μόρια, με πάνω από 3500 άτομα να βρίσκονται εγκλωβισμένα κυριολεκτικά στο τίποτα, δεν είναι παρά η επόμενη σελίδα των βασανιστηριών αυτού του κόσμου.

Όλα αυτά συμβαίνουν για την κερδοφορία του χρεοκοπημένου συστήματος του καπιταλισμού και των εξουσιαστών μας. Διαχρονικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει η καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος. Στο όνομα της«ανάπτυξης»τα βουνά έχουν γεμίσει αιολικά και οι θάλασσες που θα μαυρίσουν από το πετρέλαιο στο όνομα της κερδοφορίας των πολυεθνικών. Όσο για τους ελληνοτουρκικούς διαξιφισμούς για τη διευθέτηση της οικονομικής εκμετάλλευσης των ενδιάμεσων θαλάσσιων εδαφών τους, αποτελούν το μόνιμο θέμα των ημερών. Οι εκατέρωθεν κυβερνήσεις επιδίδονται στις γνωστές κινήσεις και δηλώσεις εντυπώσεων ενώ παράλληλα μοιράζουν την πίτα της εκμετάλλευσης. Τα γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των από τα κάτω και του φυσικού πλούτου που παίζονται στο Αιγαίο, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα γίνουν δολλάρια πετρελαίου, πλωτά σύνορα και βάρκες του λιμενικού που θα βυθίζουν τις βάρκες της ελπίδας των εκτοπισμένων. Θα γίνουν κονδύλια και μίζες για εξοπλισμούς και υποβρύχια, φουντώνοντας εθνικισμούς εκατέρωθεν των συνόρων.

Για όλους λοιπόν τους λόγους του κόσμου,καθεμία και καθένα από μας, ατομικά και συλλογικά, οφείλει να ανασυνταχθεί και να διαλέξει θέση μάχης, με δημιουργική φαντασία, αλλά και επιμονή στη διεκδίκηση των κεκτημένων που αίρονται. Το δρόμο, τις δομές, τις καταλήψεις, τα δίκτυα αλληλεγγύης μας, τις γειτονιές μας. Από τις εξεγέρσεις της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ, μέχρι το κέντρο της Αθήνα προτάσσουμε τον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο της νομιμοποιημένης μιζέριας και της εξατομίκευσης. Ενάντια σε πάσης φύσεως εκμετάλλευση, σε κάθε είδους εξουσία.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΗ ΣΙΓΟΒΡΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΣΙΜΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ

ΣΙΝΙΑΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ

Κατάληψη Δερβενίων 56

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα (για την εκκένωση της Δερβενίων 56)

Την Παρασκευή 26/6, στις 6:15 το πρωί, έγινε εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 και διπλανής κατάληψης στέγης. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλληλέγγυος κόσμος συγκεντρώθηκε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου και παρέμεινε για αρκετές ώρες.

Η καραντίνα που επιβλήθηκε με αφορμή την «υγειονομική κρίση» του κορωνοϊού δημιούργησε ένα προνομιακό περιβάλλον για το κράτος ώστε να προχωρήσει τα σχέδια του, και να αναβαθμίσει την ατζέντα του. Κρατώντας μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού «στο σπίτι», περιορίζοντας τις συναθροίσεις και γενικότερα την παρουσία στον δημόσιο χώρο, κλείνοντας τους πανεπιστημιακούς χώρους, το ελληνικό κράτος εξασφάλισε πως τα επενδυτικά πλάνα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου στον ελλαδικό χώρου θα συνεχίσουν, εντατικοποιώντας την καταστολή για να μην αντιμετωπίσει την παραμικρή αντίσταση.

Από τη μία λοιπόν, εισήγαγε το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας», που στρώνει τον δρόμο για την άγρια εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος, με αποκορύφωμα την τυπική κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Το αναδυόμενο λόμπι της αιολικής ενέργειας τρίβει τα χέρια του, καθώς απελευθερώνεται μεγάλο κομμάτι της επαρχίας, μετατρέποντας τον ελλαδικό χώρο σε ένα τεράστιο οικόπεδο προς αξιοποίηση. Δεν έχασαν δευτερόλεπτο για να βγάλουν στο σφυρί τεράστια «ορεινά οικόπεδα», αλλά και να προχωρήσουν τις εργασίες διάνοιξης δρόμων και εγκατάστασης αιολικών πάρκων, ειδικά αφού η μειωμένη κίνηση στις εθνικές οδούς αποτελούσε ιδανική συνθήκη.

Ταυτόχρονα, με τις έκτακτες (λόγω κορωνοϊού) ρυθμίσεις της εργασίας, ενσωματώθηκαν στο εργασιακό περιβάλλον αλλαγές που τα αφεντικά θα ήθελαν εδώ και χρόνια να εφαρμόσουν. Μαζί με τις μειώσεις των μισθών και την ελαστικοποίηση των ωραρίων, τη μετατροπή των μισθών σε επιδόματα, την εξώθηση στην ανεργία του κόσμου της μαύρης εργασίας, δοκιμάστηκε η τηλε-εργασία και εντάθηκε η εργασία εκ περιτροπής. Αντίστοιχα, ενισχύθηκαν και οι υπηρεσίες τηλε-κατανάλωσης, με μεγάλες κερδισμένες τις μεταφορικές εταιρίες και τις ιντερνετικές υπηρεσίες (τύπου e-food) που πλέον κάνουν delivery από supermarket ως και καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.

Από την άλλη, το lockdown στα πανεπιστήμια αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι για την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου: Πρώτα με την εκκένωση των μεταναστών από το κτίριο Γκίνη, στο συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείο στα Εξάρχεια, και την ανακοινωμένη ανάπλασή του, βάζοντας το κτίριο ως αιχμή του σχεδίου. Ένα κτίριο που είχε να σφραγιστεί από το τέλος της Χούντας, και αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς πανεπιστημιακούς χώρους πολιτικής ζύμωσης και δράσης, ταυτισμένο με τη διαχρονική παρουσία των κινημάτων σε αυτόν, πλέον είναι κλειστός, ζητείται φοιτητικό πάσο για να εισέλθεις, και προορίζεται για ανάπλαση. Ακολούθησε η απόπειρα καταστολής του κινηματικού server του espiv.net στο Πάντειο πανεπιστήμιο, που απαντήθηκε και υπερασπίστηκε με ανάλογο τρόπο.

Οι πολιτικές απαγόρευσης στον δημόσιο χώρο, δεν έχουν ακόμα αρθεί στο σύνολό τους. Οι μπάτσοι είναι περισσότεροι, και η παρουσία τους σε δρόμους και πλατείες γίνεται ασφυκτική. Οι μνήμες από την πλατεία Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη, την πλατεία Αγίου Ιωάννου στην Αγία Παρασκευή, όπως και αντίστοιχες κινήσεις στη Θεσσαλονίκη, είναι νωπές. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ειδωθούν τόσο το επερχόμενο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, που είναι σε δημόσια διαβούλευση ήδη από τον Φεβρουάριο, όπως και ο χοντροκομμένος μετασχηματισμός του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης με τον «μεγάλο περίπατο». Το μητροπολιτικό κέντρο είναι «πόλεμος», είναι μια διαρκής διαδικασία αντιπαράθεσης μεταξύ φτωχοποιημένων και πλεονάζοντων πληθυσμών από τη μία, και επιχειρηματιών εστίασης, τουρισμού, real estate και μπάτσων από την άλλη, με σκοπό τον εξευγενισμό και την πλήρη τουριστικοποίησή του. Μία διαδικασία αντιπαράθεσης από την οποία επιβάλλεται να απουσιάζουν οι καταλήψεις, ως εστίες αγώνα, αλλά και ως παραδείγματα αυτοοργάνωσης και κάλυψης των αναγκών μας, ντόπιων και μεταναστών.

Στον πολιτικό και οικονομικό σχεδιασμό που περιγράφουμε σημαίνοντα ρόλο έχει η οικογένεια Μητσοτάκη-Μπακογιάννη. Το βαθύ πολιτικό της παρελθόν είναι το πιο λαμπρό παράδειγμα πολιτικής οικογενειοκρατίας της Ελλάδας, που σε συνδυασμό με την ανάμειξή της σε μεγάλο κομμάτι του real estate της πρωτεύουσας, την φέρνει σε πολύ ευνοϊκή θέση. Με θέσεις-κλειδιά στην εξουσία (πρωθυπουργός και δήμαρχος) νομιμοποιούν όλες τις παρεμβάσεις τους στην πόλη, οι οποίες εκτός των ευρύτερων κρατικών συμφερόντων (οικονομικών και πολιτικών), εξυπηρετούν και τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις στον χώρο των ακινήτων.

Η επίθεση αυτή έχει στο στόχαστρό της τους πολιτικούς χώρους, τα εργαλεία και τις υποδομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Η κατάργηση του ασύλου σε συνδυασμό με τις εκκενώσεις των κατειλημμένων κτιρίων πρωτίστως στοχεύουν να δημιουργήσουν μία συνθήκη, στην οποία περνάει στα χέρια του κράτους το έδαφος όπου παραδοσιακά οι πολιτικές οργανώσεις της αναρχίας και της αριστεράς συναντιούνται, οργανώνονται, κοινωνικοποιούνται, πραγματοποιούν εκδηλώσεις, στηρίζονται υλικά. Ταυτόχρονα, ο δρόμος, το σημείο των μεγάλων ραντεβού, ο χώρος στον οποίο ιστορικά «γεννιούνται οι συνειδήσεις» επίσης οριοθετείται αυστηρά. Μέσα από την αναβίωση ενός χουντικού νομοσχεδίου, το οποίο αφήνει στη δικαιοδοσία της αστυνομίας και της δημοτικής αρχής τη διεξαγωγή διαδηλώσεων, η κοινωνική αλληλεπίδραση μέσα από τις πορείες, ως ακόμα ένα εργαλείο ηχηρής συλλογικής ανάδειξης των περιεχομένων, της στάσης, της ίδιας μας της πολιτικής ύπαρξης, φιλτράρεται από τους κρατικούς μηχανισμούς με βάση τα δικά τους πολιτικά και «κοινωνικοοικονομικά» κριτήρια.

Το δίπολο που τίθεται είναι «αφομοίωση ή παροπλισμός»: «Αγωνίζεσαι» εντός του επιτρεπόμενου πλαισίου, διαφορετικά δεν σου επιτρέπεται να κάνεις τίποτα. Η πολιτική επιλογή της αυτοοργάνωσης, ως πρακτική διαδικασία οργάνωσης των ατόμων με βάση της δικές τους δυνάμεις, επιθυμίες, σκοπούς και στρατηγική είναι εχθρική στους σχεδιασμούς τους. Στον αντίποδα επιχειρείται να επιβληθεί η κρατική διαμεσολάβηση για οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα: Από τη διοργάνωσης μίας εκδήλωσης ή μιας συναυλίας σε μια πλατεία, ως τη διοργάνωση μιας διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος φιλοδοξεί να είναι αυτό που θα κρίνει τους όρους με τους οποίους θα διεξάγονται οι διαδικασίες, οι διεργασίες και οι αγώνες των από τα κάτω.

Μια ακόμη πτυχή της ολομέτωπης αυτής επίθεσης είναι και η αναμόχλευση δικαστικών υποθέσεων, και τα ανυπόστατα κατηγορητήρια που εμπλέκουν συλλήβδην συντρόφους, καθιστώντας τους ομήρους του δικαστικού συστήματος.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης επικοινωνιακής διαχείρισης της γειτονιάς των Εξαρχείων, μιας γειτονιάς που αποτελεί πεδίο ανάπτυξης αγώνων του κινήματος διαχρονικά, το κράτος στρέφει την προσοχή του στον πεζόδρομο της Δερβενίων. Με πρόσχημα τη διακίνηση ναρκωτικών, εντείνει τις αστυνομικές επιχειρήσεις στους παρακείμενους δρόμους, και συνεπικουρούμενο από διάφορα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, έστρωσε τελικά τον δρόμο για την κατασταλτική επέμβαση.

Η κατάληψη Δερβενίων 56 είναι ενεργή από τον Σεπτέμβρη του 2015, αποτελώντας έναν χώρο του κινήματος με πολύμορφη συμμετοχή στους αγώνες. Εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας, παρέμεινε ανοιχτή, συνεχίζοντας τις πολιτικές της διαδικασίες, ξεκινώντας παράλληλα δομή αλληλοβοήθειας, με στόχο την κάλυψη των αναγκών των από τα κάτω, παρά τις επανειλημμένες πιέσεις που δέχτηκε από κάθε είδους δυνάμεις καταστολής.

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα και θα ματώσετε για να τις πάρετε.

Με το βλέμμα στραμμένο στις εξεγερμένες μητροπόλεις των ΗΠΑ, δεσμευόμαστε πως θα παλέψουμε, θα παραμείνουμε εδώ και θα συμβάλλουμε από την πλευρά μας στις κοινωνικές εκρήξεις του αύριο. Έχουμε ακόμα πολλά να συνεισφέρουμε στην Υπόθεση του ταξικού και κοινωνικού ανταγωνισμού από το δικό μας μετερίζι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη, γιατί ξέρουμε πως χωρίς εμάς θα είναι λίγο πιο εύκολο να προχωρήσει η ολομέτωπη επίθεση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, από τα πάρκα και τις πλατείες, τους εργασιακούς χώρους και τα σχολεία, τα δάση και τα βουνά, τις γειτονιές και τις ζωές μας. Με όραμα έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, χωρίς διαχωρισμούς βάσει φύλου, φυλής, σεξουαλικότητας. Έναν κόσμο που αξίζει να βιώνεται. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παλέψουμε ενάντια σε κράτος και αφεντικά, ενάντια σε όποιον έχει συμφέρον από τη διατήρηση της ανισότητας και της αδικίας.

Καλούμε τον κόσμο του κινήματος, τις συλλογικότητες και τις πολιτικές ομάδες, τα στέκια και τις καταλήψεις σε Αθήνα και επαρχία σε επαγρύπνηση.Ενημερώνουμε ήδη τον κόσμο της γειτονιάς για τη στάση μας, και καλούμε να πλαισιώσει συνολικά την υπεράσπιση του κατειλημμένου κτιρίου της Δερβενίων 56.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

κατάληψη Δερβενίων 56,

26/06/2020

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Δερβενίων 56,

Παρασκευή 26/6 22:00, πλατεία Εξαρχείων

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης Σάββατο 27/6 στις 18:00 στις εστίες ΦΕΠΑ

Μικροφωνική: Σάββατο 27/6, 12:00, Καλλιδρομίου & Μπενάκη, στη λαϊκή των Εξαρχείων

Μικροφωνική-Συγκέντρωση: Τρίτη 30/6, 19:00, πλατεία Εξαρχείων

Αυτό δεν είναι ένα κείμενο για τον Covid-19 και ανοίγματα της κατάληψης

Η δημόσια σφαίρα είναι υπό την επιρροή του κορωνοϊού και τα μέτρα που παίρνονται σχετικά, αλλάζουν ριζικά τις ζωές μας. Παρόλα αυτά το κράτος έχει χαράξει την πολιτική του πάνω στις ζωές μας και πριν τον ιό, τόσο στην υγεία όσο και στο σύνολο της κοινωνικής ζωής. Οι αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, οι διευκολύνσεις στη μαύρη εργασία με τις μειώσεις των προστίμων, αλλά και η περαιτέρω υποβάθμιση των κρατικών δομών υγείας, στρώνοντας το δρόμο για την ιδιωτικοποίησή τους είναι μόνο λίγα παραδείγματα. Οι μόνες δουλειές που γεννήθηκαν δεν ήταν παρά οι χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων, ειδικών φρουρών και δελτάδων.

Στον Έβρο, οι τραμπουκισμοί, οι ξυλοδαρμοί, τα ξεγυμνώματα, οι ληστείες και οι δολοφονίες μεταναστών/τριών της ελληνικής αστυνομίας και της FRONTEX, με τα ευχολόγια και τα λεφτά των ευρωπαϊκών μηχανισμών, βαφτίζονται ηρωισμός. Οι μετανάστες/τριες, αυτοί/ές οι «ανάξιοι/ες» να ζήσουν, να ξεφύγουν από τον πόλεμο (στρατιωτικό και οικονομικό) που επιβάλλεται στους τόπους τους, αποτέλεσαν για άλλη μια φορά τον «μολυσματικό», τον «εισβολέα», τον «εγκληματία» θύμισαν στους υπηκόους γιατί «πρέπει» να υπάρχει κράτος. Για να καταστέλλει, να εκφοβίζει, να διασφαλίζει εθνική άρα και διαταξική ειρήνη δημιουργώντας εχθρούς, μηδενίζοντας κάθε αντίδραση, κάθε φωνή και κάθε πράξη αντίστασης στη λαίλαπα του μισανθρωπισμού. Ταυτόχρονα ο υπόλοιπος πλανήτης, από τη Χιλή μέχρι τη Γαλλία και το Χονγκ Κονγκ έβριθε από διαφορετικής κλίμακας και έντασης εξεγέρσεις, απεργιακούς αγώνες και κινήματα αλληλεγγύης.

Κεντρική πολιτική του κράτους είναι ούτως ή αλλιώς η μετακύλιση της ευθύνης στο άτομο για τα δεινά που του συμβαίνουν, γιατί είναι άνεργος, γιατί αναγκάστηκε να γίνει μετανάστης, γιατί δεν έχει πρόσβαση στην περίθαλψη. Έτσι, στο ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης και στην Ευρώπη η καθημερινότητά μας έχει δεχθεί καίρια πλήγματα.

Το κράτος όσο μας κουνάει το δάχτυλο για να μείνουμε απομονωμένοι με το πρόσχημα της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας στρώνει το χαλί στην εκμηδένιση των αντιστάσεών μας. Την ίδια ώρα που οι γιατροί και το υγειονομικό προσωπικό που κατά τα άλλα χειροκροτούνται στο μπαλκόνι, κάνουν καθημερινά καταγγελίες για τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία, ζητάν προσλήψεις συναδέλφων, μάσκες και υλικό. Αντιθέτως τα κονδύλια δίνονται για την ενίσχυση των ιδιωτικών κλινικών, που δεν επιτάσσονται, αλλά διπλοπληρώνονται. Τα τεστ παραμένουν διαθέσιμα όχι σε όσους και όσες παρουσιάζουν συμπτώματα ή τους υγειονομικούς αλλά σε όσους έχουν να τα πληρώσουν. Η μαζική εφαρμογή των τεστ σε πληθυσμό που δεν νοσεί και στο υγειονομικό προσωπικό έχει δοκιμαστεί ως εναλλακτική των περιοριστικών μέτρων σε άλλες χώρες.

Οι κοινωνικές μας επαφές έχουν επενδυθεί με φόβο, η ζωή μας έχει ανατεθεί στα δελτία των 8, σε ειδικούς και εμπειρογνώμονες. Ο κρατικός έλεγχος κρύβεται πίσω από τις νέες τεχνολογίες πειθάρχησης που δοκιμάζονται σε πληθυσμούς-αγέλες. Οι τσέπες μας γέμισαν με χαρτάκια για να κυκλοφορούμε στην πόλη. Η συνεχής αυτοεπιτήρηση, ο εγκλεισμός στο όνομα της «ατομικής ευθύνης» για την προστασία του συνόλου, ο βομβαρδισμός μας με πληροφορίες, η περιθωριοποίηση των ευπαθών ομάδων (σε ταξικό, φυλετικό, οικονομικό και υγειονομικό επίπεδο) είναι τα συνειδησιακά μέσα που χρησιμοποιεί το σύστημα για να μας κάνει να μη δούμε τις τραγικές ελλείψεις του και να δικαιολογήσουμε το βαρύ χέρι της καταστολής του.

Ο δημόσιος χώρος έχει παραδοθεί σε μπάτσους διαφόρων ειδών που λειτουργούν ως σερίφηδες μέσα σε άδειους δρόμους -γίνεται καιρό τώρα λόγος και για τον στρατό, ώστε να συνηθίζουν οι μάζες και σε αυτό το ενδεχόμενο. Βλέπουμε έτσι εν μέσω «πανδημίας», την εκκένωση της κατάληψης των μεταναστών στο Γκίνη, τη σύλληψη Τούρκων αγωνιστών/τριών, το κόψιμο του ρεύματος στη ΒΙΟΜΕ, την επιβολή αδειάσματος της πανεπιστημιούπολης, την απόπειρα ξεσπιτώματος των εστιακών φοιτητών που απετράπη με τον συλλογικό τους αγώνα, το κάλεσμα συντρόφων και συντροφισσών από εισαγγελείς με στημένα κατηγορητήρια -και το κοντέρ συνεχίζει να γράφει. Παράλληλα τα πλάνα της «ασφυκτικά» γεμάτης παραλίας της Θεσσαλονίκης, που έδειξαν όλα τα ΜΜΕ, βρωμάνε φιάσκο και διαψεύδονται από ανθρώπους που μας πληροφορούν και αναδεικνύουν πως αυτά ήταν πλάνα αρχείου ή πειραγμένα και μονταρισμένα. Αλήθεια σε τι εξυπηρετεί κάτι τέτοιο, αν όχι στη νομιμοποίηση δυσμενέστερων μέτρων για την κυκλοφορία; Είναι η προοικονόμηση της επίρριψης ευθυνών στις μάζες, όταν τα νοσοκομεία που υποβάθμιζαν τόσα χρόνια οι κρατικές πολιτικές καταρρεύσουν τελείως.

Στα εργασιακά γίνονται τεράστια βήματα για ρυθμίσεις προς όφελος των αφεντικών, οι οποίες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν θα φύγουν μετά την «έκτακτη» συνθήκη από μόνες τους. Μαζικοποιείται η εκ περιτροπής εργασία, ναρκοθετείται το δώρο του Πάσχα, γίνονται αποδεκτές οι απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων και όλοι κάνουν πως δεν γνωρίζουν για τους χιλιάδες υποδηλωμένους/ες, που εν μια νυκτί χάσανε τις δουλειές, ή τους «μαύρους/ες» εργαζόμενους/ες που δεν δικαιούνται τίποτα και από πουθενά, όπως και ο μεγάλος αριθμός ανέργων. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας μπήκε κι αυτή σε εφαρμογή στα σούπερ μάρκετ, αλλά μαζεύτηκε άρον άρον απο τους αρμόδιους λόγω ελάχιστων κερδών για τα αφεντικά. Οι ταμίες, οι ντελιβεράδες, οι καθαρίστριες, οι τηλεφωνητές, οι αποθηκάριοι, οι εργάτες και εργάτριες στα εργοστάσια και άλλοι χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες που συνεχίσουν να δουλεύουν ξεζουμίζονται χωρίς καμία πρόνοια, αναλώσιμοι στη μάχη της αύξησης της κερδοφορίας κλάδων εν μέσω κρίσης.

Το επίδομα που δίνεται στους εργαζομένους και τις εργαζόμενες είναι ουσιαστικά πιο κάτω από τον κατώτατο μισθό ενώ το ρεύμα, το νοίκι, το νερό συνεχίζουν να τρέχουν. Οι υπόλοιποι/ες εργαζόμενοι/ες δουλεύουν στον «παράδεισο» της τηλεεργασίας, η οποία έχει ανοίξει την κερκόπορτα της εκμηδένισης του προσωπικού χρόνου και χώρου. Από την άλλη, αν δουλεύεις σε κάποιο κάτεργο τύπου Teleperformance, το σπίτι σου θα βιντεοσκοπείται κι αν θέλεις να κρατήσεις το μισθό σου οφείλεις να συμμορφωθείς! Αλλιώς υπάρχουν άλλοι τόσοι στη γωνία που περιμένουν, είσαι ήδη τυχερός.

Η «άνωθεν» αυτή βία έχει και τα καλά της. Αφήνει εκτεθειμένους όλους τους θιασώτες των κρατικών επιλογών σε σχέση με την ωμότητα των επιλογών τους και αφαιρεί τα καλλωπιστικά στοιχεία. Με λίγα λόγια φανερώνει τι ακριβώς σημαίνει η συναίνεση στη διαιώνιση αυτού του συστήματος. «Πεθάνετε σπίτι όσοι και όσες δεν έχετε να πληρώσετε ιδιωτικά νοσήλεια, ψοφήστε όσοι τα σπίτια σας τα πήραν οι τράπεζες και οι επενδυτές για να τα κάνουν airbnb, σβήστε αργά όσοι χαλάσατε την υγεία σας πάνω στα σκυμμένα εργατικά 10ωρα, ψοφήστε όσοι και όσες τολμήσατε να μπείτε σε μια βάρκα και στοιβαχτείτε στην ελευθερία των μαζικών κολαστηρίων, μιας Δύσης-Φρούριο. Πεθάνετε βουβοί όσοι εξεγείρεστε στα κέντρα κράτησης και τις φυλακές, όσοι τολμήσατε να επιτεθείτε σε καπιταλιστικούς στόχους και απαλλοτριώσατε τα ελάχιστα από τον πλούτο που παράγετε, σβήστε, όσο οι ελεύθεροι πολίτες χάνουν τα λογικά τους μέσα στους τοίχους των οικιακών τους κελιών».

Φέρνει ταυτόχρονα τον κάθε φιλήσυχο πολίτη προ των ευθυνών του. Όχι της «ατομικής ευθύνης» που με μανία επαναλαμβάνουν όλα τα φερέφωνα του καπιταλισμού φοβούμενα το πολιτικό κόστος. Αλλά της ευθύνης, τόσο ατομικής, όσο και συλλογικής που κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει εντασσόμενος σε ένα σύνολο που το λένε κοινωνία, κάθε μέρα, κάθε ώρα και σε κάθε περίσταση. Της ευθύνης να αρνηθούμε να σηκώσουμε εμείς οι από τα κάτω άλλη μια κρίση στην πλάτη μας για να κερδίζουνε τα αφεντικά μας. Της ευθύνης να στήσουμε αναχώματα στο βάθεμα της εκμετάλλευσης, της υποτίμησης, της αναξιοπρέπειας. Της άρνησης του φιλοτομαρισμού, της απομόνωσης, της διαιώνισης των διαχωρισμών των από τα κάτω βάσει φύλου, θρησκείας, χρώματος, εθνικότητας και σεξουαλικής προτίμησης. Του επαναπροσδιορισμού, ακόμα-ακόμα, των αναγκών και του τρόπου ζωής που γεννά ο καπιταλισμός. Η συγκέντρωσή μας σε ασφυκτικά αστικά περιβάλλοντα σε βάρος της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, η εντατικοποίηση της παραγωγής για το ανερμάτιστο της κατανάλωσης, αποτελούν βασικούς κρίκους στην αλυσίδα που μας έφερε ως εδώ. Έτσι και αλλιώς, ο αυτοπεριορισμός, η αυτοπροστασία και τα στοιχειώδη μέσα προστασίας αποτέλεσαν κοινή συνείδηση στους περισσότερους από την πρώτη στιγμή.

Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό σε αυτό το παιχνίδι της σφαγής, τίποτα που πρέπει να δικαιολογήσουμε, καμία κρίση που πρέπει να επιλύσουμε εμείς. Η καταστολή δεν είναι φάρμακο, είναι το δυστοπικό μέλλον που επιφυλάσσεται σε κάθε αντίσταση. Χτίζουμε δίκτυα αυτοπροστασίας, αλληλεγγύης και επαφής στη γειτονιά, την πολυκατοικία και τις δομές μας. Μένουμε αλληλέγγυοι/ες για να δώσουμε μαζί τους αγώνες που έρχονται. Έχουμε στον νου μας τον διπλανό μας και τη διπλανή μας, ειδικά όσων η συνθήκη του «μένουμε σπίτι» είναι, είτε αδύνατη όπως άστεγοι, μετανάστριες, είτε πιο επικίνδυνη λόγω της όξυνσης περιστατικών -ενδοοικογενειακής και μη- σεξιστικής βίας. Σπάμε τον φόβο με τον οποίο μας έχουν τυλίξει, γιατί ο δικός μας εχθρός δεν είναι αόρατος. Και υποσχόμαστε πως η ευθύνη θα αποδοθεί σε κράτος και αφεντικά στο ακέραιο, τόσο συλλογικά όσο και ατομικά.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΚΟΙΝΟΙ

Κατάληψη Δερβενίων 56

dervenion56@riseup.net

Απρίλης 2020

Η κατάληψη Δερβενίων 56 θα είναι ανοιχτή τόσο για να ανταλλάξουμε και να προμηθευτούμε είδη πρώτης ανάγκης, όσο και για όποιον/α χρειάζεται βοήθεια ή απλά κουβέντα και παρέα.

κάθε Τετάρτη 16:00 έως 18:30

κάθε Σάββατο 12:00 έως 15:00

για όλον τον Απρίλη

τηλέφωνο επικοινωνίας: 694 5726 106

Χρειάζονται:

Ζυμαρικά, ρύζι, όσπρια

Κονσέρβες

Λάδι

Γάλα

Παιδικά τρόφιμα

Συσκευασμένα τρόφιμα (κρουασάν, μπισκότα κτλ)

Λαχανικά

Είδη υγιεινής

Ρουχισμός

Καθαριστικά

και άλλα είδη πρώτης ανάγκης

* Μέρος των πραγμάτων θα δοθεί στους κρατούμενους μετανάστες στην Αμυγδαλέζα

Το κείμενο σε μορφή .pdf

Έκθεση αφίσας και γουόρκσοπ στησίματος

Την Κυριακή 16/02/2020 θα πραγματοποιηθεί στην κατάληψη Δερβενίων 56 έκθεση αφίσας και γουόρκσοπ στησίματος αφίσας στο πρόγραμμα indesign.

Η έκθεση θα είναι στημένη από τις 18:00 και το γουόρκσοπ θα ξεκινήσει στις 20:00.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης και του γουόρκσοπ θα υπάρχει μπαρ.

Τέλος, εάν έχετε λάπτοπ με το indesign φέρτε το, αλλιώς φέρτε τουλάχιστον ένα usb για να πάρετε σχετικό υλικό για εξάσκηση.

κατάληψη Δερβενίων 56

η αφίσα σε .pdf