ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ “SINGLEMEN”, ΑΡΑΧΩΒΗΣ 44

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ “SINGLEMEN”, ΑΡΑΧΩΒΗΣ 44 (english, arabic, french, gr) (بيان من احتلال (السنغل مان من ارهوفيس 44

(بيان من احتلال (السنغل مان

من ارهوفيس 44

كل الأشخاص الذين فعلوا أشياء “سيئة” – التعامل بالمخدرات ، سرقة الناس ، التحرش الجنسي – في الحي أو في الاحتلال ، تم طردهم بالفعل من خارج الاحتلال.

نحن لسنا مسؤولين عن السلوكيات السيئة والإجراءات التي تحدث في اكساخيا من الناس الذين لا يعيشون في الاحتلال لدينا.

نحن نرفض رفضاً تاماً الفريق الأمني (سيكيورتي تيم) للدخول إلى احتلالنا وإساءة معاملتنا ، وتهديدنا بالاسلحة.

نحن نطالب بالاشياء المسروقة منا (أموالنا ، جوازات السفر ، أوراق اللجوء ، الهواتف). وكل ما أخذوه منا بالقوة والعنف.

ضرب اللاجئين وسرقتهم هو اساءة للأنركست والحي.

لن نسمح للفريق الأمني (سيكيورتي تيم) أو أي من أنصارهم بتشويه اسم أنركست ، كما حدث بهجومهم على احتلالنا.

نود أن نعيش في سلام مع اهل الحي ، بدون قيادة ،او سلطة تترأسنا.

نحن ممتنون ونقدر دعم أي شخص يقف إلى جانبنا.

من محتلين (السنغل مان)

STATEMENT FROM THE SINGLE MEN SQUATTERS
FROM ARAHOVIS 44

All the people who did ‘bad’ things – drug dealing, stealing people, sexual harassment – in the neighborhood or in the squat, have already been kicked out from out squat.

We are not responsible of the bad behaviors and actions happening in Exarheia from people that are not living in our squat.

We totally refuse the Security Team to enter to our squat and offense us, threat us with upgraded means of attack.

We want our stuff back. Our money, passports, asylum papers, phones. And everything they took from us by force and violence.

Hitting refugees and stealing them it is an offense for the anarchists and the neighborhood.

We will not let the Security Team or any of their supporters mutilates the name of anarchism, as it happened with their attack to our squat.

We would like to live in peace between us and with the neighborhood, without leadership, without authority.

We are thankful and appreciate the support of anyone who stands by our side.

neighbourhood demostration , friday 9 p.m., exarheia square

Squatters from Arahovis 44

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ “SINGLEMEN”,ΑΡΑΧΩΒΗΣ 44

Όλα τα άτομα που έκαναν “κακά” πράγματα -εμπόριο ναρκωτικών, κλοπές από άλλους ανθρώπους, σεξουαλικές παρενοχλήσεις – στην γειτονιά ή στην κατάληψη, έχουν ήδη εκδιωχθεί.

Δεν είμαστε υπεύθυνοι για κακές συμπεριφορές και δράσεις που έχουν συμβεί στα Εξάρχεια από ανθρώπους που δεν μένουν στην κατάληψή μας.

Αρνούμαστε ολοκληρωτικά η Security Team να μπει στην κατάληψή μας και να μας προσβάλει και να μας απειλήσει με αναβαθμισμένα μέσα επίθεσης.

Θέλουμε τα πράγματά μας πίσω. Τα λεφτά μας , τα διαβατήρια μας, τα χαρτιά ασύλου και τα τηλέφωνά μας. Όλα όσα πήραν από μας, με επιβολή και βία.

Το να χτυπάς πρόσφυγες και να τους κλέβεις είναι προσβολή για τους αναρχικούς και την γειτονιά.

Δεν θα αφήσουμε την Security Team ή οποιοδήποτε από τους υποστηριχτές τους να ακρωτηριάζουν το όνομα του αναρχισμού, όπως συνέβη με την επίθεση τους στην κατάληψή μας.

Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μεταξύ ημών και της γειτονιάς, χωρίς ηγεσία, χωρίς εξουσία.

Είμαστε ευγνώμονες και εκτιμούμε την υποστήριξη από οποιοδήποτε στάθηκε στο πλάι μας.

Καταληψίες από Arahovis 44

POSITIONS DE SQUATTERS

DU SINGLE MEN ARAHOVIS 44 SQUAT

Toutes les personnes qui ont fait de ‘mauvaises’ choses – traffic de drogues, voler des personnes, harcèlement sexuel – ont déjà était explusées de notr squat.

Nous ne sommes pas responsables pour les mauvais comportements et actions tenus à Exarheia par des personnes ne vivant pas dans notre squat.

Nous refusons totalement que la Security Team entre dans notre squat, nous offense et menace avec des moyens d’attaque extrêmes.

Nous voulons récupérer nos affaires. Notre argent, nos passeports, certificats d’asile, téléphones. Et tout ce qui nous a été pris avec force et violence.

Frapper les réfugiés et les voler est une offense pour les anarchistes et le quartier.

Nous ne laisserons pas la Security Team, ni aucun de leur soutien, mutiler le nom de l’anarchie, comme c’est arrivé avec l’attaque de notre squat.

Nous voulons vivre en paix, entre nous et avec le quartier, sans leader ni autorité.

Nous sommes reconaissants et nous apprécions tout le soutien de ceux qui se tiennent à nos côtés.

Squatters d’Arahovis 44

21/06/201813/07/2018

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΗΣ 44

Τα γεγονότα

Στις 12 και 13 Ιουνίου έλαβαν χώρα στα Εξάρχεια μια σειρά γεγονότα, που έρχονται να δημιουργήσουν μια νέα συνθήκη σχετικά με το ποιος δρα, αντιστέκεται, συλλογικοποιείεται, δημιουργεί ή αστυνομεύει την περιοχή. Στις 12/06, περίπου στις δέκα το βράδυ, ένας εσμός τριάντα υποκειμένων, φέροντας καλλυμένα χαρακτηριστικά, αποτελούμενος μεταξύ άλλων από μπράβους της περιοχής, πρώην αναρχικούς, κάποιους Kούρδους πολιτικούς παράγοντες και κοινούς τραμπούκους, εισέβαλε στην κατάληψη Αραχώβης 44 (SingleMen) και αφού εξευτέλισε, χτύπησε και έκλεψε τους κατοίκους της, τους εκδίωξε από το κτήριο, δηλώνοντας σαφώς την πρόθεσή του να φέρει να κατοικήσουν σε αυτό οικογένειες Κούρδων προσφύγων. Οι τραμπούκοι υποτίθεται δρούσαν στο όνομα εφτά συλλογικοτήτων, τις οποίες όμως δεν κατονόμασαν ποτέ. Ως αιτιολόγηση της εκκένωσης παρουσιάστηκαν η ύπαρξη ναρκωτικών, αλλά και δύο δεδομένα με μόνη και αποκλειστική πηγή καθεστωτικά ΜΜΕ (ΣΚΑΙ, Καθημερινή), το ένα εκ των οποίων αναφερόταν σε βιασμό μιας κοπέλας από ομάδα Αλγερινών μεταναστών και το δεύτερο στην ύπαρξη τζιχαντιστών στο κτήριο. Επιπροσθέτως, έγιναν κάποιες πολιτικές αναφορές στο συριακό εμφύλιο με σαφή ρατσιστικά αντι-αραβικά χαρακτηριστικά. Στο κτήριο, μέχρι τη στιγμή της εκκένωσης, συμβίωναν περίπου εξήντα άτομα από δώδεκα διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων πρόσφυγες και τραυματίες πολέμου, καρκινοπαθείς και ηλικιωμένοι, οι οποίοι όλοι ανεξαιρέτως πετάχτηκαν στο δρόμο. Από πλευράς καταληψιών έγινε σαφής και ξεκάθαρη δήλωση ότι βρίσκονταν σε διαδικασία απομάκρυνσης των προβληματικών στοιχείων στο κτήριο, ενώ βγήκε και κείμενο στο indymedia από τους ίδιους, που εξηγεί τη θέση τους σχετικά με την κατάσταση. Από πλευράς των τραμπούκων, που εκκένωσαν την κατάληψη, ανέβηκε μια χυδαία ανάληψη στο indymedia.

Η εκκένωση απαντήθηκε άμεσα. Δύο ώρες μετά, σαράντα αναρχικοί/αναρχικές ξήλωσαν τις πόρτες του κτηρίου και πέταξαν έξω τους τραμπούκους, οι οποίοι αποχώρησαν χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκρουση. Έχει σημασία ότι ήδη ο αριθμός τους είχε περιοριστεί σε μια μικρή ομάδα έξι-εφτά πολύ συγκεκριμένων ατόμων. Αμέσως μετά, μια ομαδοποίηση των κατοίκων επέστρεψε στο κτήριο και το επανακατέλεβε, για να υποστεί εκ νέου εκκένωση, (μετά την αποχώρηση των αλληλέγυων), από τους τραμπούκους στις εφτά το πρωί, οι οποίοι και κράτησαν το κτήριο για όλη την επόμενη μέρα. Το βράδυ της 13/06, μετά από μαζική συνέλευση στο πολυτεχνείο, 150 και πλέον σύντροφοι επανακατέλαβαν (οριστικά αυτή τη φορά) το κτήριο, υποστηρίζοντας την απόφαση τριάντα περίπου κατοίκων του να επιστρέψουν στην κατάληψη. Οι τραμπούκοι είχαν ήδη εγκαταλείψει το κτήριο, μετά από απελπισμένες και ανεπιτυχείς προσπάθειες καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας για να βρουν οικογένειες Κούρδων που να στεγαστούν σε αυτό,με σκοπό να «ντύσουν» πολιτικά την κίνησή τους. Μέσα στο κτήριο βρέθηκαν μόνες τους δύο οικογένειες Αφγανών προσφύγων με μικρά παιδιά, οι οποίες μόλις είχαν εγκατασταθεί, χωρίς να τους έχει ενημερώσει κανείςγια το τι πραγματικά έχει συμβεί. Κατόπιν συνεννόησης, η μία οικογένεια παρέμεινε στο κτήριο ενώ η δεύτερη αποχώρησε κάποιες ώρες αργότερα, μιας και χρειαζόταν φιλοξενία για ένα μόνο βράδυ.

Το ζήτημα και οι παράμετροί του

Η κατανόηση τόσο των γεγονότων όσο και των υποκειμένων που δημιουργούν την πολύπλοκη συνάρτηση των τελευταίων ημερών, είναι αναμφίβολα δύσκολη. Συνεπώς, απαιτείται μια μικρή, άκρως αποσπασματική περιγραφή των πολιτικών διεργασιών που συντελούνται στα Εξάρχεια τα τελευταία τρία χρόνια σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα.

Η Κατάληψη Αραχώβης 44 -αλλιώς Singlemen-είναι μία μόνο από τις περίπου δέκα καταλήψεις στέγης μεταναστών που υπάρχουν στην περιοχή και στις οποίες κατοικούν χίλια και πλέον άτομα. Το κύμα των καταλήψεων αυτών ξεκίνησε σχεδόν αυτόματα με την είσοδο στην Αθήνα χιλιάδων μεταναστών το καλοκαίρι του 2015. Πραγματοποιήθηκε από αναρχικές και αριστερές συλλογικότητες και κυρίως ατομικότητες. Επίσης, έφερε τόσο μια σειρά από επιδιώξεις όσο και προβληματικές. Ενδεικτικά, η προσπάθεια διείσδυσης των ΜΚΟ, η στάση του Σύριζα(ο οποίος άλλες καταλήψεις τις εκκένωνε και άλλες τις στήριζε ξεκάθαρα), οι ενδομεταναστευτικές συγκρούσεις και η γκετοποίηση των Εξαρχείων αποτελούν μια σειρά από θεματικές που απασχόλησαν και απασχολούν όσους συντρόφους ασχολήθηκαν με το ζήτημα και που χρειάζονται πολύ περισσότερα από ένα κείμενο για να περιγραφούν.

Άλλο ένα ζήτημα, το οποίο απασχόλησε, υπήρξε αυτότης απογυμνωμένης από πολιτικά χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής στάσης και πρακτικής μεγάλου κομματιού των αλληλέγγυων. Μάλιστα, τα άτομα που εκκένωσαν την Αραχώβης έχουν σταθεί εμπόδιο επανειλλημένα στις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει, ώστε το ζήτημα της αλληλεγγύης να αρχίσει να παίρνει μια πιο πολιτική διάσταση. Ο εθελοντισμός που καλλιεργήθηκε, σε συνδυασμό με την εξαθλίωση των μεταναστών, δε θα μπορούσε να δημιουργήσει τίποτα άλλο παρά σχέσεις εξάρτησης. Με την αποχώρηση της μεγάλης μάζας των αλληλέγγυων, που σταμάτησε να ασχολείται με το ζήτημα όταν δεν ήταν πλέον επίκαιρο, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό – οι διαμένοντες στις καταλήψεις δεν είχαν πλέον παρά ελάχιστη στήριξη. Τότε άρχισε να κάνει την εμφάνισή του ένα νέο υποκείμενο: η φιγούρα του επαγγελματία αλληλέγγυου, ο οποίος δε συμμετέχει στις συνελεύσεις, χτυπάει καθημερινά οχτάωρο (κυρίως περιφρουρώντας τους χώρους), ζει, συμπεριφέρεται και δρα εντός των καταλήψεων με σαφή χαρακτηριστικά μισθωτού εργαζόμενου, χωρίς όμως να είναι σε καμία περίπτωση ορατό αν και από ποιον μισθώνεται. Αυτά τα άτομα βρίσκονται εξ αρχής δίπλα, κοντά ή μέσα στην ΑΚ. Αυτοί είναι τα χέρια, οι τραμπούκοι. Αυτοί είναι που εκκένωσαν την Αραχώβης 44.

Παράλληλα, με τη γέννηση ενός ολόκληρου δικτύου κοινοτήτων στις μεταναστευτικές καταλήψεις γεννήθηκαν και οι αντιφάσεις τους. Μια από αυτές ήταν πολλές φορές η αδυναμία ή και η απροθυμία των οικογενειών να συμβιώσουν με άντρες πρόσφυγες, που βρίσκονται σε αυτές χωρίς οικογένεια. Οι τελευταίοι, έχει μια αξία να σημειώσουμε, ότι εν πολλοίς είναι αποκλεισμένοι από τις επίσημες προσφυγικές δομές, είναι σχετικά απίθανο να πάρουν χαρτιά, ενώ λαμβάνουν συνολικά την ελάχιστη δυνατή βοήθεια ακριβώς επειδή δεν ανήκουν στις λεγόμενες «ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες». Με αυτά τα δεδομένα, κάποια στιγμή μέσα στο 2016, οι καταλήψεις στέγης μεταναστών αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δομή αποκλειστικά και μόνο για άντρες χωρίς οικογένειες, επιλέγοντας να λύσουν έτσι το ζήτημα. Έτσι, δημιουργήθηκε η «SingleMen». Στο ξεκίνημά της φιλοξενούσε, κάτω από δυσμενείς συνθήκες, 180 άντρες που διέμεναν ο ένας πάνω στον άλλο. Η πολιτική τους τοποθέτηση (τα πρώτα χρόνια η πλειοψηφία ήταν σαφέστατα Σύροι αντικαθεστωτικοί) , η αδυναμία της κοινωνίας να αντιληφθεί μια τέτοια συνθήκη διαβίωσης, ένας υποβόσκων ρατσισμόςπου ενοχοποιούσε ευθέως τη λιγότερο «εύπεπτη» κατάληψη μεταναστών, το γεγονός ότι οι ίδιοι από την πρώτη στιγμή τα έσπασαν με τις ισχυρότατες τυπικές και άτυπες ιεραρχίες εντός των καταλήψεων και σαφέστατα οι προβληματικότατες συμπεριφορές κάποιων από τους διαμένοντες, που είναι αδύνατον να μην γεννηθούν υπό τέτοιες συνθήκες, οδήγησαν στη στοχοποίησή τους από τα ΜΜΕ και κατά συνέπεια από το κράτος και αυτούς που τελικά λειτούργησαν ως το μακρύ του χέρι.Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε μία περιοχή στην οποία,λόγω της σχετικής απουσίας της αστυνομίας (από τη μία εξαιτίας της έντονης κινηματικής δραστηριότητας και από την άλλη εξαιτίας πολιτικής επιλογής του κράτους), δίνεται το περιθώριο να εδραιώνονται μαφίες κάθε είδους.

H SecurityTeam

Στα παραπάνω δεδομένα έρχεται να προστεθεί και ένα τρίτο. Στα Εξάρχεια τα τελευταία χρόνια λαμβάνει χώρα μια σοβαρή σύγκρουση ανάμεσα στο αναρχικό και ευρύτερα επαναστατικό κίνημα και τη μαφία. Αυτή τη συνθήκη θα εκμεταλλευτεί και η συγκεκριμένη γκρούπα, που εκκένωσε τηSingleMen, για να συγκροτηθεί. Η δράση τους καμία σχέση δεν έχει με τον πόλεμο ενάντια στις μαφίες. Μεταξύ άλλων θα χτυπήσουν την Κατάληψη Gare, θα απειλήσουν με εκκένωση – και με εκτέλεση κάποια μέλη της – την Κατάληψη Κάνιγγος επειδή, κατά δήλωσή τους, πολιτικοποιεί τους μετανάστες, θα εκδιώξουν τους αλληλέγγυουςαπό την Κατάληψη Νοταρά, που δε συμφωνούσαν με τη γραμμή της ΑΚ και θα χτυπήσουν τους τελευταίους τροχούς της αμάξης που εμπορεύονται παράνομα τσιγάρα καταστρέφοντάς τους το εμπόρευμα. Ταυτόχρονα, μέλη της συγκεκριμένης ομάδας θα κανονίζουν ποιοι μετανάστες θα βγάζουν πάγκους στην πλατεία ή θα πωλούν προστασία σε καφενεία και μπαρ. Η σχέση τους με τις υπόλοιπες δράσεις του κινήματος ήταν, είναι και θα παραμείνει μηδενική. Η συγκεκριμένη ομάδα, που στις περισσότερες περιπτώσεις αναφέρεται με το όνομα «SecurityTeam», ενώ κατά καιρούς δρα στο όνομα του συντονιστικού των καταλήψεων ή τώρα στο όνομα «κάποιων» συλλογικοτήτων, επί μια διετία αστυνομεύει τα Εξάρχεια κάνοντας τη δουλειά της κυβέρνησης, των ΜΚΟ, της ΑΚκαι των μπάτσων, δυστυχώς θα παραμείνει στο απυρόβλητο μέχρι να ξεπεράσει όλα τα όρια, όπως και έκανε στην περίπτωση της «SingleMen».

Ωστόσο, η συγκεκριμένη ομάδα αποτελεί τα χέρια. Το κεφάλι είναι αλλού και εδώ και χρόνια έχει στόμα και μιλάει: χωρίζει τους αναρχικούς σε «σοβαρούς» και μπαχαλάκηδες, σε λογικούς και ανεξέλεγκτους – και στην πραγματικότητα σε αφομοιώσιμους συνομιλητές της εξουσίας και κοινωνικούς αγωνιστές. Διεκδικεί για τον ευατό της το ρόλο του σοβαρού κοινωνικού αναρχικού, μετατρέπει ανθρώπους και δομές της σε εκθέματα και περιμένει μερίδιο από την θεαματική μετατροπή των Εξαρχείων σε εναλλακτικό τουριστικό προορισμό. Γλύφει το κόκκαλο από την ανοχή του κράτους στις κάθε είδους «δουλειές», βουτάει τα χέρια της στα βρώμικα λεφτά των ΜΚΟ, καταστέλει, εξευγενίζει και απονοηματοδοτεί οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια. Δίνει το χέρι στο κράτος για τη διαχείριση του μεταναστευτικού, για τη διαχείριση των Εξαρχείων, για τη διαχείριση της εξέγερσης.

Λίγα λόγια για το κοινωνικό υποκείμενο των μεταναστών

Για να φτάσει στο σημείο κάποιος να πραγματοποιήσει μια τέτοια κίνηση, θα πρέπει πρώτα να τη«ντύσει» πολιτικά, ιδεολογικά. Στην περίπτωση της «SingleMen» αυτή η πολιτική ένδυση έγινε με αφαιρέσεις: οι μετανάστες/πρόσφυγες επιβάλλεται να είναι μόνο οικογένειες, ακριβώς γιατί ως τέτοιες συνήθως είναι φιλήσυχες και συνεχώς διαχειρίσιμες, αποτελούν κοινωνικά μια πιο αποδεκτή εικόνα, έχουν μεγαλύτερη φωτογένεια στο facebook. Τα προβλήματα των ανθρώπων χωρίς οικογένειες, που αδυνατούν να δουλέψουν οπουδήποτε, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι, που δε γνωρίζουν καν την γλώσσα,παραγκωνίζονται ακριβώς γιατί αποτελούντην πιο δύσκολη συνάρτηση.

Επίσης, η κίνηση αυτή δημιουργεί και μια σειρά ερωτήματα. Παρόλο που συνέβαινε στη «SingleMen» μέρος από αυτά που της καταλογίζουν, τίθεται το ζήτημα εάν υπάρχει συνυπευθυνότητα του συνόλου των κατοίκων της κατάληψης καθώςκαι εάν ο καταλογισμός συλλογικής ευθύνης είναι πολιτικά αποδεκτή εφαρμογή. Παράλληλα, αφαιρέθηκε και κάθε ευκαιρία αυτόνομης διαχείρησης των προβλημάτων από πλευράς των καταλήψεων και των κοινωνικών δομών, καθώς σύμφωνα με δήλωση ενός από τους τραμπούκους: «δεν μπορεί να μη ξέρουμε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει».

Το να δείξεις αλληλεγγύη σε κάποιον εξαρτάται άμεσα από τη στάση του. Η αγιοποίηση του μεταναστευτικού υποκειμένου είναι πολιτικά άκυρη, βλακώδης και παραβλέπει ότι οι μετανάστες είναι κοινωνικά υποκείμενα με ένστικτα, πάθη και επιθυμίες που πολλές φορές είναι αντιθετικές με το δικό μας αξιακό σύστημα – και καλά κάνουν. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ωστόσο, στην περίπτωση της εκκένωσης της «SingleMen» δεν είχαμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, είχαμε τέτοιου είδους στοχοποίηση, επιχειρηματολόγηση και πράξη που φτάνει στην αντίθετη πλευρά του οδοφράγματος. Είναι άλλο να καταλαβαίνεις ότι δεν είναι όλοι οι μετανάστες, ταξικά ή μη, αδέλφια σου και είναι άλλο να τους χτυπάς επειδή είναι εξαθλιωμένοι – και αυτό προκύπτει από την ιδιότητά τους ως μετανάστες. Στη δεύτερη περίπτωση η πράξη αποκτά από τη φύση της ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Αν προστεθεί σε αυτά και η κλοπή χρημάτων, κινητών αλλά και των χαρτιών/διαβατηρίων, έρχεται αναπόφευκτα η σύγκριση με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που είχε η δράση της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα.

Επιπροσθέτως, μπαίνει στο τραπέζι και ένα ακόμα ζήτημα. Όταν φιλοδοξείς να το παίξεις μπάτσος, να τοποθετήσεις δηλαδή των εαυτό σου ως διαχειριστή, έστω και κάποιας περιορισμένης κοινωνικής κατάστασης, υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσεις επικίνδυνες καταστάσεις. Η εργαλειακή στέγαση Κούρδων προσφύγων στην Αραχώβης, όπως την επιδίωκαν οι τραμπούκοι που πραγματοποίησαν την εκκένωση – με την οποία δεν έχει καμία ανάμειξη το πολιτιστικό κέντρο των Κούρδων – σε συνδυασμό με την αντι-αραβική αφήγηση των ίδιων, δημιουργεί μια πάρα πολύ επικίνδυνη κατάσταση εντός των μεταναστευτικών κοινοτήτων και μάλιστα τη δημιουργεί έξωθεν, σχεδόν προβοκατόρικα.

Και μια πρόταση

Αρχικά είναι δεδομένο, ότι για όσα έχουν συμβεί πρέπει να πάρουν όλοι θέση. Οι συλλογικότητες του α/α χώρου, οι δομές των Κούρδων αγωνιστών, κάποια μέλη των οποίων στήριξαν την εκκένωση στην πρώτη φάση της, οι υπόλοιπες καταλήψεις στέγης μεταναστών και οι συνελεύσεις τους, καθώς και μέλη αναρχικών συλλογικοτήτων, που επίσης εθεάθησαν στην πρώτη φάση της εκκένωσης.

Κατά δεύτερον, πρέπει ο κόσμος της «SingleMen» να μη ξαναμείνει μόνος του. Η επανακατάληψη του κτηρίου έγινε από μια μάζα αποτελούμενη από τους καταληψίες, ατομικότητες και συλλογικότητες του α/α χώρου και συνεπώς είναι κοινή ευθύνη όλων αυτών η αυτοάμυνα και η περιφρούρηση του χώρου, όπως και το να επικοινωνηθούν οι αξίες της ισότητας, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, ώστε να μη δοθούν ξανά αφορμές να λαμβάνουν χώρο αντίστοιχα περιστατικά.

Κατά τρίτον, πρέπει να εκλείψουν τέτοια περιστατικά. Τέτοια υποκείμενα και τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν χώρο στα Εξάρχεια. Δεν θα έπρεπε να έχουν χώρο πουθενά. Για να γίνει αυτό πρέπει να διαλυθεί η συγκεκριμένη πολιτοφυλακή.

*Σχετικά με τα κλεμμένα πράγματα από την εκκένωση της κατάληψης της Αραχώβης 44.
Όπως αναφέρθηκε και στο αρχικά μας κείμενά, υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να επιστραφούν στου διαμένοντες στην κατάληψη από τα άτομα της επίθεσης.
Παραθέτουμε ξανά τη λίστα με τα αντικείμενα που εκλάπησαν και περιμένουμε να έχουν επιστραφεί (με οποιοδήποτε τρόπο) ΑΥΣΤΗΡΑ μέχρι την Παρασκευή 22/6 στις 17.00μμ.

14 κινητά τηλέφωνα
5 διαβατήρια
έγγραφα που νομιμοποιούν την παραμονή τους στη χώρα
700 ευρω τα οποία προορίζονταν για ιατρικά έξοδα διαμένοντος
1 φορητός υπολογιστής
Καζάνια μαγειρέματος

Συνέλευση συλλογικοτήτων και ατόμων που συμμετέχουν στην ανακατάληψη της Αραχώβης 44

04/05/2018

Ενημερωτικό από την 3η και 4η μέρα εκδίκασης και την τελική απόφαση για τους 35 μετανάστες της Μόριας

3^η Μέρα εκδίκασης (Πέμπτη 26 Απριλίου)

Μετά τη διακοπή της Δευτέρας, η δίκη συνεχίστηκε την Πέμπτη 26 Απριλίου.

Το δικαστήριο ξεκίνησε με την κατάθεση των αναγνωστέων εγγράφων από τη μεριά των συνηγόρων υπεράσπισης. Θέμα πήγε να δημιουργηθεί με το αίτημα των δικηγόρων να προβληθούν τα βίντεο που αποδείκνυαν τα πραγματικά γεγονότα που είχαν λάβει μέρος εκείνη την ημέρα καθώς η έδρα ενώ τις προηγούμενες μέρες είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα προβάλλονταν, το πρωί της Πέμπτης φαινόταν αρνητική. Το εμπόδιο ξεπεράστηκε χάρις στην επιμονή των συνηγόρων για προβολή τουλάχιστον ενδεικτικά κάποιων εξ αυτών στα οποία φαινόταν η στιγμή της επίθεσης των διμοιριών των ΜΑΤ κατά την επίμαχη ώρα της σύλληψης και ενός ακόμα που αποδείκνυε ότι πραγματοποιήθηκαν συλλήψεις ακόμα και εντός των κοντέινερ, σε αντίθεση με τις καταθέσεις των μπάτσων μαρτύρων.

Αφού παρακολουθήσαμε των αρχιδιμοιρίτη Στεφόπουλο να μας ξεναγεί στο κέντρο κράτησης της Μόριας μέσα από την προβολή κάποιων φωτογραφιών, στη συνέχεια προβλήθηκαν αποσπασματικά τα δύο βίντεο. Το αποτέλεσμα έμελλε να μας δώσει να καταλάβουμε βέβαια ότι η επιμονή επί την προβολή τους ήταν μάταιη αφού στα ελληνικά δικαστήρια οι καταθέσεις των μπάτσων ψευδομαρτύρων έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι έχει καταγραφεί σε βίντεο.

Μετά από μία σύντομη διακοπή, το δικαστήριο συνέχισε με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης. Συνολικά καταθέσανε, ή καλύτερα προσπάθησαν να καταθέσουν 8 άτομα. Καθ’όλες τις εξετάσεις των μαρτύρων ήταν παραπάνω από προφανής η διάθεση της έδρας να επισπευσθούν οι διαδικασίες αλλά και να μην επιτραπεί σε κανέναν μάρτυρα να εκθέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο συνέβησαν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών αλλά και τις ευθύνες των αστυνομικών, με την αναίτια επίθεση που πραγματοποίησαν στην ειρηνική διαμαρτυρία που λάμβανε μέρος εκείνη την ημέρα. Κάτι που έγινε ιδιαίτερα προφανές όταν καλέστηκε να καταθέσει μέλος της συνέλευσης αλληλεγγύης δεχόμενος την μαινόμενη επίθεση της εισαγγελέως όταν αρνήθηκε να καταθέσει αυτά που του επιδείκνυε αυτή. Μέσα σε αυτό το κλίμα απαξίωσης και ξεκάθαρης επιθετικότητας από τη μεριά της έδρας, έγινε προσπάθεια από όλους σχεδόν τους μάρτυρες υπεράσπισης να αναδείξουν τι πραγματικά συνέβη στις 18 Ιουλίου. Οι καταθέσεις μαζί με την χρήση του οπτικοακουστικού υλικού που παραδόθηκε δεν θα μπορούσαν να αφήσουν καμία αμφιβολία για το χρονικό των συλλήψεων αλλά και για την αστυνομική βιαιότητα, κάτι που όμως απεδείχθει ότι δεν είχε και καμία σημασία.

Για ακόμα μία μέρα δεν υπήρχε ουσιαστικά καμία διερμηνεία προς τους κατηγορούμενους, ενώ κατά την κατάθεση του τρίτου αγγλόφωνου μάρτυρα υπεράσπισης η δικαστής κατάλαβε πλέον ότι η διερμηνέας αγγλικών δεν μπορούσε να μεταφράσει ούτε λέξη και αναγκάστηκε να την αντικαταστήσει με αστυνομικό φύλαξης που προσφέρθηκε να συνεχίσει τη διερμηνεία.

Η μέρα έκλεισε με τις απολογίες των πρώτων πέντε από τους κατηγορούμενους, με τον τελευταίο που μιλάει μόνο Wolof, να χρειάζεται να επιστρατεύσει συγκατηγορούμενό του για τη διερμηνεία καθώς η έδρα επανειλημμένα επέλεξε να αγνοήσει το αίτημα που διατυπωνόταν για αλλαγή του διερμηνέα που είχαν φέρει μέσα από το κέντρο κράτησης της ΒΙΑΛ καθώς μιλούσε άλλη διάλεκτο από αυτή των κατηγορουμένων.

4η Μέρα εκδίκασης (Παρασκευή 27 Απριλίου)

Την Παρασκευή συνεχίσαμε με τις απολογίες των υπόλοιπων κατηγορούμενων. Από το πρωί ακουγόταν η διάθεση της έδρας να είναι και η τελευταία μέρα εκδίκασης της υπόθεσης, κάτι που φάνηκε έντονα με την στάση της κατά τις απολογίες, όπου σε πολλές περιπτώσεις δεν επέτρεψε σε κατηγορούμενους να καταθέσουν όλα όσα ήθελαν αλλά και τη γενικότερη αδιάφορη στάση που κρατούσε απέναντι τους καθ’ όλη τη διάρκεια. Όλοι οι κατηγορούμενοι αναφέρθηκαν στο ξύλο που έφαγαν κατά τη σύλληψή τους από τα ΜΑΤ αλλά και αστυνομικούς (;) με πολιτικά. Ανάμεσα στους υπόλοιπους κατέθεσε και ο μοναδικός μη μαύρος μετανάστης όπου αναφέρθηκε στη σύλληψή του μακριά από το κέντρο της Μόριας και την προσπάθεια παγίδευσής του μέσα από την ψευδή κατάθεση του πυροσβέστη.

Χωρίς καμία διακοπή περάσαμε στην αγόρευση της εισαγγελέως Σπυριδούλα Σταυράτη, που μέσα από ένα κρεσέντο φανφαρολογίας, γύρω από την Ελλάδα της κρίσης, το πασίγνωστο φιλόξενο DNA που βρίσκεται στους Έλληνες από την αρχαιότητα και για την εξαιρετική στάσης της αστυνομίας που δεν βαράει μετανάστες αλλά τους βγάζει από τις βάρκες και στέκεται πατρικά στους ασυνόδευτους ανήλικους προχώρησε στις αντιφατικές προτάσεις της. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι αρχικά ξαφνιαστήκαμε όταν πρότεινε την πλήρη απαλλαγή των τριών κατηγορούμενων που είχαν συλληφθεί από πυροσβέστες. Βέβαια αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει δυνατόν αν δεν είχε προηγηθεί η μνημειώδης κατάθεση του πυροσβέστη που αναγνώρισε λάθος πρόσωπα. Τον φουκαρά τον πυροσβέστη που σύμφωνα με την ίδια φυσικά μπερδεύτηκε και δεν ψευδομαρτύρησε. Στην συνέχεια όμως επανήλθαμε στην τραγωδία του δικαστηρίου όταν η εισαγγελέας αφού εισηγήθηκε την απαλλαγή εκ των κατηγοριών του εμπρησμού με κίνδυνο ζωής, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και της αντίστασης για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους καθώς δεν ήταν δυνατόν να στοιχειοθετεί η συμμετοχή τους στις παραπάνω πράξεις, αντιθέτως με ένα μαγικό τρόπο μας εξήγησε ότι θα έπρεπε να καταδικαστούν για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης. Μάλιστα παρόλο που σε κανένα σημείο της διαδικασίας δεν είχε μπορέσει να αποδειχθεί όχι μόνο η συμμετοχή τους στις συγκρούσεις με την αστυνομία αλλά η παρουσία τους στην ίδια τη διαμαρτυρία, εισηγήθηκε την καταδίκη τους για 11 τετελεσμένες πράξεις και 13 απόπειρες. Η ίδια η δήλωση του διευθυντή της αστυνομίας από τις 18 Ιουλίου ότι δεν είχαν υπάρξει τραυματισμοί αστυνομικών, πέραν ενός που δεν προσήλθε καν να καταθέσει στο δικαστήριο, δεν είχαν καμία σημασία μπροστά στην κατάθεση του μπάτσου Στεφόπουλου που μας είπε ότι 11 αστυνομικοί της διμοιρίας του είχαν τραυματιστεί αλλά δεν πήγαν στο νοσοκομείο να το δηλώσουν από τον υπερβάλλον ζήλο να παραμείνουν στις θέσεις τους για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Οι 13 απόπειρες αφορούσαν ακόμα μία διμοιρία που έδρασε στις συλλήψεις της ημέρας εκείνης.

Και αν κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο από την εισαγγελέα, η ελπίδα ότι θα μπορούσε να κυριαρχήσει η λογική αλλά και μία ηθική βαρύτητα τουλάχιστον μεταξύ των ενόρκων φάνηκε φρούδα. Παρόλες τις εισηγήσεις των 6 συνηγόρων υπεράσπισης που διεξοδικά ανέδειξαν το ανυπόστατο της κατηγορίας αλλά και τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις οποίες είναι εγκλωβισμένοι οι μετανάστες στα νησιά, το δικαστήριο αποδέχθηκε πλήρως τις προτάσεις της εισαγγελέως. Μετά από μία ακόμη σύντομη διακοπή η έδρα επέστρεψε για να ανακοινώσει ότι μαζί τους 4 ενόρκους Μιχάλη Χρίτη, Σπύρο Κάβουρα, Δημήτρη Σιταρένιο και Σμαράγδα Ρε αποφάσισε παμψηφεί την αθώωση των 3 συλληφθέντων από τους πυροσβέστες αλλά και την καταδίκη των υπολοίπων για επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Μέσα από τη δημιουργική λογιστική του υπολογισμού των ποινών, στους 32 εν τέλει επιβλήθηκε ποινή 26 μηνών με αναστολή 3 χρόνων. Η ποινή αυτή ήταν μόλις 2 μήνες πάνω από το όριο των 2 ετών που επιτρέπει την άσκηση έφεσης, και κάτω από τα τρία χρόνια που επέτρεπε την αποφυλάκισή τους! Από τους συνηγόρους υπεράσπισης ασκήθηκαν εφέσεις και αναμενόταν η σταδιακή αποφυλάκιση για τους 30 που κρατούνταν τους προηγούμενους 9 μήνες προφυλακισμένοι. Παρόλα αυτά η εκδικητικότητα του κράτους φάνηκε στην επιστροφή τους στο νησί. Με το που πάτησαν το πόδι τους στο νησί, τουλάχιστον 24 από αυτούς, που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα αιτήματα ασύλου που είχαν καταθέσει έχουν οδηγηθεί στο Προαναχωρησιακό Κέντρο που βρίσκεται εντός της Μόριας και αποτελεί κλειστό τομέα στα πρότυπα φυλακών.

Κανένας μετανάστης μόνος απέναντι στη δικαστική αυθαιρεσία

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες της Μόριας και της Π.Ράλλη

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας

#freethemoria35

Κάλεσμα σε νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Χίου για τους 10 διωκόμενους μετανάστες για τα γεγονότα στο κέντρο κράτησης της Μόριας στις 10 Ιουλίου 2017.

04/04/201807/04/2018

Αποσπάσματα από μια συζήτηση με τον Α. (από τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ Α.

ΕΝΑΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΜΟΡΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΚΑΙ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

Εδώ και πόσο καιρό βρίσκεσαι στη Μόρια;

1 χρόνο και 4 μήνες.

Έφτασες κατευθείαν στη Λέσβο, από την Τουρκία;

Ναι.

Μπορείς να μας περιγράψεις τις συνθήκες ζωής στη Μόρια;

Όταν κάποιος φτάνει εκεί για να ζητήσει άσυλο, το μόνο που του λένε είναι ότι «είστε ασφαλείς εδώ», και ότι «είναι υποχρεωτικό να κάνετε αίτημα για άσυλο». Δεν σου εξηγεί κανείς τις διαδικασίες, τα κριτήρια, πως πρέπει να κάνεις τα πράγματα. Δεν σου εξηγούν τίποτα. Λες μόνο στην αστυνομία το ονοματεπώνυμό σου, γιατί έφυγες από τον τόπο σου και μετά πας στον γιατρό να δει αν είσαι άρρωστος ή όχι. Δεν ξέρουμε καν τι γιατρός είναι, ούτε τη γνωμάτευση που δίνει. Απλά σημειώνει στον φάκελο σου ένα “ναι” αν είσαι άρρωστος, ότι είσαι ευάλωτος. Αλλά δεν σου λέει καν τι έχεις. Και μάλιστα, πριν τα γεγονότα του Ιούλη δεν ξέραμε καν ότι σημειώνει αυτό το “ναι” ή το “όχι” στον φάκελό σου. Αυτό το μάθαμε μετά την εξέγερση. Continue reading “Αποσπάσματα από μια συζήτηση με τον Α. (από τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας)”

31/03/201831/03/2018

Πολιτικό Κάλεσμα Αλληλεγγύης με τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

Μετά και την ολοκλήρωση της προανακριτικής διαδικασίας το δικαστήριο για τους 35 κατηγορούμενους μετανάστες για τα εξεγερσιακά γεγονότα που έλαβαν μέρος στο κέντρο κράτησης της Μόριας στις 18 Ιουλίου 2017, η δικάσιμος ορίστηκε για τις 20 Απριλίου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χίου. Continue reading “Πολιτικό Κάλεσμα Αλληλεγγύης με τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας”