Η κατάσταση εξαίρεσης της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων παρέδωσε την σκυτάλη σε μια έτερη πραγματικότητα, αυτή της πανδημίας, ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο της πρόσφατης ιστορίας, για τα δεδομένα του δυτικού κόσμου. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατέδειξε το διάτρητο του υγειονομικού συστήματος και την πλήρη ανικανότητα διαχείρισής της από το κράτος. Τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί για τον περιορισμό της μετάδοσης έχουν προ πολλού ξεπεράσει το όριο του παράλογου. Σε εξωτερικούς χώρους απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των 9 ατόμων ενώ στις σχολικές τάξεις οι μαθητές στοιβάζονται ανά 25. Στις πλατείες γίνεται “υπερμετάδοση”, ενώ τα ΜΜΜ – ανθρώπινες κονσέρβες κατά τις ώρες αιχμής δεν ενοχλούν, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παραγωγική διαδικασία. Αυτός ο παραλογισμός δεν είναι τυχαίος αλλά εξυπηρετεί τόσο το αφήγημα την μετακύλισης της ευθύνης σε ατομικό επίπεδο όσο και την δημιουργία μιας κουλτούρας πειθάρχησης. Οι αντιφάσεις καταδεικνύονται πολυεπίπεδα. Το κράτος έχοντας άπλετο χρόνο να προετοιμαστεί για το βασικό κύμα της πανδημίας που διανύουμε επί του παρόντος, μέσω προσλήψεων υγειονομικού προσωπικού και δημιουργίας ΜΕΘ, αποφασίζει αντ’αυτού να μπουκώσει τα media με παχυλές επιχορηγήσεις προκειμένου να λειτουργούν ως κρατικό γραφείο τύπου, πλέκοντας το κυβερνητικό εγκώμιο και δημιουργώντας την επιθυμητή αφήγηση για την πραγματικότητα. Προσλαμβάνει μερικές χιλιάδες αστυνομικούς, τους αγοράζει καινούρια οχήματα εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς πλήρους αστυνομοκρατίας στα κέντρα των πόλεων και σπαταλάει μερικά εκατομμύρια για το “μεγάλο περίπατο”, με φωτογραφικό διαγωνισμό για την ανάθεση του έργου σε συγγενείς και φίλους της οικογένειας Μπακογιάννη/Μητσοτάκη (ο οποίος αργότερα θα περιοριστεί σε μέγεθος, και λίγο αργότερα θα μπλοκαριστεί από το ΣτΕ). Παραχωρεί εργολαβίες της τάξης εκατομμυρίων σε εταιρείες όπως η EXALCO (που φτιάχνει κουφώματα αλουμινίου) για τις μάσκες των μαθητών στα σχολεία οι οποίοι παράγουν τελικά σεντόνια. Αγοράζει μαχητικά αεροπλάνα Rafale τριπλασιάζοντας τα εξοπλιστικά για το 2021 σε 2.5 δις στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών Ελλάδας- Τουρκίας. Ανταγωνισμούς για το μοίρασμα της εκμετάλλευσης πετρελαίων και ΑΟΖ από τα αφεντικά μας- ντόπια και διεθνή, ενόσω σπέρνουν εκατέρωθεν εθνικισμούς για να μας αποπροσανταλίζουν. Πέρα από μια πολύ καλή ευκαιρία για τους κρατούντες να εξυπηρετήσουν τόσο τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου όσο και των ιδίων, η συνθήκη του κορωνοϊού έχει αποτελέσει ένα πεδίο πειραματισμού για νέου τύπου πειθαρχήσεις. Η απαγόρευση κυκλοφορίας, ο περιορισμός των συναθροίσεων, η απαγόρευση πώλησης αλκοόλ μετά τις 12μμ περνάνε από τη σφαίρα της ιστορικής μελέτης ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σφαίρα του φυσιολογικού και του κανονικοποιημένου. Με το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης, το κράτος δοκιμάζει μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν αδιανόητα για ένα αστικοδημοκρατικό καθεστώς. Ο στόχος είναι η εμπέδωση της κρατικής εξουσίας και της κουλτούρας της πειθάρχησης, η αποκρυστάλλωση του δόγματος Νόμος και Τάξη, η αποδοχή του κράτους ως μόνου και καθολικού ρυθμιστή της ζωής και της καθημερινότητας αλλά και η δοκιμή των ορίων ενός τέτοιου μοτίβου.
Ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας φαντάζει ζοφερός. Η ύφεση έχει ήδη ξεπεράσει το μέγιστο της οικονομικής κρίσης και προμηνύεται ακόμα μεγαλύτερη, στρώνοντας το δρόμο για την αναβάθμιση της επίθεσης στους όρους αναπαραγωγής των ίδιων μας των ζωών. Άλλη μια κρίση ενός εγγενώς προβληματικού συστήματος που θα κληθούν να πληρώσουν οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι αδήλωτοι, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου. Σε ισχύ βρίσκεται ήδη νομοσχέδιο που εξασφαλίζει απλήρωτες υπερωρίες για όσους αναγκάστηκαν να βγουν σε διαθεσιμότητα, το δώρο Χριστουγέννων περικόπτεται, και ο βασικός μισθός θα μείνει καθηλωμένος μέχρι νεωτέρας. Ένας βασικός μισθός που ισούται με ψίχουλα και δεν αρκεί ούτε για τη στοιχειώδη διαβίωση. Οι απεργίες και τα σωματεία μπαίνουν στο στόχαστρο , το 10ωρό εργασίας πλέον θεσμοθετείται ως «ευέλικτη» διευκόλυνση για τις επιχειρήσεις, χωρίς να υπάρχει αποζημίωση υπερωρίας, και η λίστα των επιχειρήσεων που επιτρέπεται να λειτουργούν την Κυριακή μεγαλώνει. Ταυτόχρονα θέτουν σε ισχύ το νέο πτωχευτικό κώδικα, διευκολύνοντας την αρπαγή της πρώτης κατοικίας οφειλετών, με ιδιώτες οι οποίοι «πτωχεύουν» σαν να ήταν επιχειρήσεις και υπάρχουν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ενοικίου για το σπίτι τους μέχρι να το…ξανααγοράσουν.
Μπροστά σε μια κοινωνία που ήδη ασφυκτιά το κράτος θωρακίζεται. Θωρακίζεται και προετοιμάζεται για τις αναταραχές του αύριο με τον μόνο τρόπο που μπορεί, την καταστολή. Ο χουντικής έμπνευσης νόμος για τις διαδηλώσεις που ψηφίστηκε το καλοκαίρι δίνει και επισήμως το ελεύθερο στην αστυνομία να επιτίθεται κατά το δοκούν σε “παράτυπες” συγκεντρώσεις, ποινικοποιώντας ουσιαστικά την ίδια την αντίρρηση απέναντι στην εξουσία και προσπαθώντας να εξαναγκάσει την συνεργασία των αγωνιζόμενων με τις αρχές. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των μαθητών λόγω των συνθηκών που επικρατούν στις σχολικές μονάδες απαντήθηκαν με τραμπουκισμούς από την αστυνομία, κλήσεις μαθητών στη ΓΑΔΑ για “συστάσεις”, χημικά και συλλήψεις στις πορείες. Αντίστοιχη μεταχείριση έλαβαν και οι υγειονομικοί στις συγκεντρώσεις τους όταν τελείωσαν τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια.
Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, οι δομές και οι πρακτικές του βρίσκονται στο στόχαστρο. Η επίθεση που μαίνεται στοχεύει, φυσικά, τα αγωνιζόμενα, πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας, το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Σε μία περίοδο που άνθρωποι στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης σαν αυτό της Μόρια σε απαίσιες συνθήκες διαβίωσης, που κείτονται σε διαδρόμους νοσοκομείων εν μέσω πανδημίας, που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων, στην αυγή μίας νέας οικονομικής κρίσης- ή πιο απλά την αναβάθμιση της επίθεσης εναντίον των από τα κάτω, ο κρατικός μηχανισμός καταβάλει τις εντονότερες των προσπαθειών για να παρουσιάσει νίκες στη μάχη με τον ‘’εσωτερικό εχθρό’’. Στις 23-24/9 μετά από 3 συλλήψεις στο πλαίσιο επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής, με τους δύο συλληφθένετες να έχουν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος και τον ένα, σε βαθμό κακουργήματος, τα ΜΜΕ οργιάζουν για μία ακόμα φορά αναπαράγοντας άτυπα δελτία τύπου της Δ.Α.Ε.Ε.Β. περί ένοπλων οργανώσεων, τρομοκρατών κλπ, χτίζοντας επιμελώς ένα αφήγημα σχετικά με συλλήψεις μελών της Ο.Λ.Α. Ένα σενάριο το οποίο έχει εκ των υστέρων εγκαταλείψει ακόμα και η αντιτρομοκρατική λόγω ανύπαρκτων στοιχείων. Στις 16/9 οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους επιτίθονται απρόκλητα σε αντιφασίστες/αντιφασίστριες συντρόφους/συντρόφισσες, οι οποίοι/ες προχωρούσαν σε δράση σβησίματος φασιστικών συνθημάτων στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, λίγες μόνο μέρες πριν τις κεντρικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις κατά την ημέρα της επετείου από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, συλλαμβάνοντας και αποδίδοντας ιδιαιτέρως διογκωμένο κατηγορητήριο σε 51 άτομα. Αγωνιστές/στριες συλλαμβάνονται κατά την απαγόρευση της πραγματοποίησης πορείας προς την πρεσβεία της Τουρκίας, στα πλαίσια του νέου νομοσχεδίου οριοθέτησης των διαδηλώσεων. Αντιφασιστική/αντικρατική συγκέντρωση στο Γαλάτσι στις 1/11 δέχεται επίθεση από την αστυνομία και ακολουθούν συλλήψεις και τραυματισμοί συγκεντρωμένων -και 1 πεντάχρονου παιδιού, θαμώνα καφετέριας κοντά στην αντισυγκέτρωση. Και φυσικά απελευθερωμένοι από την κυριαρχία χώροι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά δέχονται επίθεση και εκκενώνονται με σκοπό να καμφθούν οι απαντήσεις ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας.
Τα απελευθερωμένα εδάφη των καταλήψεων αποτελούν χώρους πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία, εργαλεία του κινήματος για τη διάχυση των αναρχικών προταγμάτων. Βρίσκονται στον πυρήνα μίας ευθείας αντιπαράθεσης που αναζητεί ο κρατικός μηχανισμός με όσες και όσους δεν βρίσκουν τις εαυτές τους/εαυτούς τους στις νόρμες του. Αποτελούν σημεία συνάντησης και τριβής εκατοντάδων αγωνιστών/στριών, για την οργάνωση των εξεγέρσεων του αύριο, των αγώνων ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση, για την οικοδόμηση σχέσεων αλληλεγγύης και δομών αλληλοβοήθειας, και αυτό είναι που φοβίζει. Οι καταλήψεις Δερβενίων 56, Terra Incognita, Rosa Nera, η κατάληψη Φιλολάου 99 αλλά και οι υπόλοιπες κοινότητες αγώνα, στο Κουκάκι αλλά και στα Εξάρχεια που έχουν εκκενωθεί μέσα στον προηγούμενο χρόνο, παραδόθηκαν στη διαχείριση των ‘’νόμιμων’’ ιδιοκτητών τους, για να ρημάξουν, να εκμεταλλευτούν εμπορικά-κερδοσκοπικά, να επιστρέψουν στη μιζέρια. Να αδειάσουν δηλαδή από τις αξίες της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της αυτοοργάνωσης, όλων αυτών που μας καθιστούν το αντιπαράδειγμα στο υπάρχον της εκμετάλλευσης, της ιδιώτευσης και της πειθάρχησης. Το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο κάτω Πολυτεχνείο, ένας χώρος που παραδοσιακά συνευρίσκονται κομμάτια του ριζοσπαστικού χώρου είναι ένα ακόμα βήμα στην ίδια κατεύθυνση, της πλήρους απομόνωσης του κόσμου του αγώνα από το κοινωνικό πεδίο. Από τον καμβά του ολοκληρωτισμού δεν θα μπορούσε να λείπει και η φυσική εξόντωση των ίδιων των αγωνιζόμενων υποκειμένων. Το ξύλο και τα χημικά στις διαδηλώσεις, οι συλλήψεις στο σωρό που στοιχειοθετούνται με φυτεμένα αποδεικτικά στοιχεία και τα χαλκευμένα κατηγορητήρια έρχονται να συμπληρωθούν από τη δικαστική εξουσία που επιβάλλει ευφάνταστους περιοριστικούς όρους, όπως η μη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και η απαγόρευση εισόδου στα Εξάρχεια, δημιουργώντας ένα καθεστώς ιδιωνύμου για όσους παίρνουν θέση απέναντι στη λεηλάτηση των ζωών τους.
Η πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αγώνα και τα εργαλεία του, έρχονται για να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέρουμε. Πως είμαστε επικίνδυνοι για το καθεστώς. Πως είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Όσα πλήγματα και αν δεχθούν οι χώροι μας, τα μέσα και οι αγώνες μας, πάντα θα απεργαζόμαστε το εξουσιαστικό οικοδόμημα, πάντα θα σχεδιάζουμε το χτίσιμο των κοινοτήτων μας και των σχέσεών μας, πάντα θα κινούμαστε με γνώμονα την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, περπατώντας το δύσβατο μονοπάτι της κοινωνικής επανάστασης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αναρχική ομάδα ΣΑΛΒΟ
a_salvo@riseup.net
*Την περίοδο που γράφεται το κείμενο, ολοκληρώνεται το δικαστήριο της ΧΑ. Παρατηρούμε την ιδεολογική και πολιτική απόπειρα να «καθαριστεί» ένα κάταισχρο πολιτικό σύστημα, που δίνει τα χέρια αλληλοσυγχαιρόμενο για την κατατρόπωση του φασισμού. Ενός φασισμού που αποτελεί σάρκα της σάρκας του, και ο οποίος με διαφορετικές περιβολές επιστρατεύεται έμμισθα ή μη για την καταστολή των ταξικών, κοινωνωνικών αγώνων που εντείνονται. Τα καλέσματα «εθνικής ομοψυχίας» για τα πετρέλαια και τις ΑΟΖ, η στρατιωτικοποίηση των ζωών μας, τα κρατικά πογκρόμ απέναντι στους μετανάστες στις γειτονιές και τα νησιά αλλά και ολόκληρη η παραπάνω ανάλυση της θανατοπολιτικής που σπέρνει το υπάρχον κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα αποδεικνύει πως νίκη ενάντια στο φασισμό αποτελεί το ξερίζωμα ολόκληρου του επιστητού που τον γεννάει και τον θρέφει.
