Ξημερώματα, Παρασκευή 26 Ιούνη 2020, εκκενώνεται η κατάληψη Δερβενίων 56, ενώ παράλληλα εκκενώνεται και παρακείμενο κτήριο επί της οδού Δερβενίων.
Η κατάληψη αποτέλεσε στέγη της εφημερίδας δρόμου Άπατρις στην πόλη της Αθήνας, όπου η συντακτική ομάδα Αθήνας συμμετείχε ως ενεργό κομμάτι της. Η κατάληψη του αριθμού 56 αποτέλεσε έναν χώρο αγώνα. Από το άνοιγμα του κτηρίου το 2015 και τη χρήση του για τις τότε ανάγκες μεταναστριών και προσφύγων, το εγχείρημα αποτελούσε μία γωνιά που δημιουργούνταν και έτρεχαν ακηδεμόνευτα και οριζόντια, συνελεύσεις, δρώμενα αλληλεγγύης, εκδηλώσεις διαφόρων θεματικών, εργαστήρια αυτομόρφωσης, κινήσεις που στόχευαν τους από τα πάνω, υλικά, πολιτικά και πολιτισμικά. Αποτελούσε φυσικά, έναν χώρο συνεύρεσης εκατοντάδων ατόμων για μία σειρά κινηματικών και κοινωνικών διεργασιών, μακριά από τις λογικές του εμπορεύματος, του φιλοτομαρισμού και του καβατζώματος.
Στις πιο πρόσφατες κινήσεις της κατάληψης (η οποία λειτουργούσε μέσω της πολιτικής-διαχειριστικής συνέλευσης, με συμμετοχή ομάδων και ατόμων), αξίζει μία ειδική μνεία στη Δομή αλληλοβοήθειας της κατάληψης Δερβενίων 56. Η δομή αυτή στήθηκε και λειτούργησε καθόλη την περίοδο της καραντίνας, συνέχισε και μετά την «άρση» των απαγορεύσεων, δίνοντας βοήθεια σε όποιον και όποια την είχε ανάγκη, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Αρχικός στόχος της δομής ήταν η παροχή βοήθειας στο πλαίσιο της γειτονιάς, κάτι που ξεπεράστηκε, καθώς πολλοί και πολλές μετανάστριες από όλη την πόλη βρήκαν στη δομή τον τόπο ώστε να πάρουν έστω και κάποια βασικά είδη διαβίωσης. Φυσικά, από όλη αυτή τη διαδικασία δεν έλειπαν οι μπάτσοι. Ειδικότερα, οι ομάδες ΔΕΛΤΑ που επιτηρούν μία ολόκληρη γειτονιά, πολλές φορές μας επισκέφθηκαν σε διάφορους τόνους, παρενοχλώντας τη δουλειά που έκανε ο κόσμος του αγώνα τις δύσκολες αυτές μέρες που πέρασαν, με το βλέμμα στις χειρότερες, που έρχονται.
Πέραν της δομής, η κατάληψη αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον κοινό τόπο και άλλων ομαδοποιήσεων οι οποίες βρέθηκαν χωρίς κάποιο χώρο διαθέσιμο ώστε να συζητάνε. Η έλλειψη αυτή είναι απόρροια της εκκένωσης και του σφραγίσματος του κτηρίου Γκίνη1 στο πολυτεχνείο τις πρώτες ημέρες της καραντίνας.
Μετά την εκκένωση της κατάληψης πραγματοποιείται σειρά κινήσεων αλληλεγγύης -όχι μόνο προς την κατάληψη, διευρύνοντας τα περιεχόμενα του αγώνα- βάζοντας στη δημόσια σφαίρα σειρά θεμάτων, δημιουργώντας άλλη μία κουκκίδα αντίστασης στο ψηφιδωτό του πολέμου που διεξάγεται στο αθηναϊκό κέντρο2 και τα Εξάρχεια.
Χρονολόγιο
Παρασκευή 26/6
Μετά από ενημέρωση για την εκκένωση, πραγματοποιείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Εξαρχείων με αρκετό κόσμο να συμμετέχει σε αυτή. Φωνάζονται συνθήματα, υπάρχει παρουσία μπάσων περιμετρικά της κατάληψης, συνεργεία του δήμου Αθηναίων3 για τις απαραίτητες εργασίες. Οι εργασίες αυτές είναι οι παρακάτω και μπορούν να αξιολογηθούν ποικιλοτρόπως, κοινωνικά, θεαματικά, ουσιαστικά:
- Κατάσχεση υλικού απαραίτητου για την ύπαρξη και την όσο πιο ασφαλή παρουσία μας στον δρόμο, ενάντια στους πραιτοριανούς του καθεστώτος που μας φλομώνουν χημικά, και επιτίθενται σφυρίζοντας τα γκλοπ πάνω στα κεφάλια μας με σκοπό να διασπάσουν τις γραμμές μας. Κράνη, παλούκια, μάσκες και άλλα, είναι απαραίτητα εφόδια του αγώνα και ως τέτοια τα υπερασπιζόμαστε, καθώς δεν διαπραγματευόμαστε το να διαδηλώνουμε και να εκφραζόμαστε πολιτικά στον δρόμο, ούτε και σκοπεύουμε να δεχτούμε χωρίς αντίσταση τη φυσική βία του κράτους.
- Φυσικά στα κατασχεθέντα προστέθηκαν και βιβλία, μπροσούρες και έντυπο υλικό αναρχικού, αντιεξουσιαστικού και αντισεξιστικού ενδιαφέροντος, καθώς αυτά αποτελούν επίσης έναν σοβαρό κίνδυνο για το καθεστώς.
- Πέταμα τροφίμων που είχαν συγκεντρωθεί τις προηγούμενες ημέρες για τη δομή αλληλοβοήθειας που λειτουργούσε τα Σάββατα το πρωί4. Αξιέπαινη πράξη να πετιέται φαγητό στα σκουπίδια. «Εμείς τη δουλειά μας κάνουμε» απαντάνε οι υπάλληλοι του Μπακογιάννη, εμπλεκόμενοι στις δουλειές του δημάρχου, εθελοτυφλώντας για την άβυσσο που τους χωρίζει από το αφεντικό τους.
- Αχρήστευση των υποδομών του κτηρίου ώστε να μην είναι βιώσιμο για καμία χρήση. Και ας επικοινωνούν ότι όλα γίνονται για να τα χρησιμοποιήσει ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους, ακόμη και αυτό είναι κρατική προπαγάνδα. Έτσι, κόβεται ρεύμα και νερό, τσιμεντάρονται οι προσβάσεις σε αυτά, ώστε το να ξανασυνδεθούν να είναι σχεδόν αδύνατον. Η ΔΕΔΔΗΕ και η ΕΥΔΑΠ, επίσης κάνουν απλά τη δουλειά τους. Το κτήριο αφού αχρηστευθεί και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τσιμεντάρεται και εξωτερικά. Τσιμεντόλιθοι σε κάθε πιθανό άνοιγμα, ερμητικά κλειστό από παντού, μένει να θυμίζει ότι εδώ, κάποτε, υπήρχε ζωή, υπήρχε κίνηση, δημιουργούνταν πράγματα και ξεπηδούσαν γεγονότα. Τα κτήρια σφραγίζονται με όρους ακραίας επιβολής ως σύμβολα, ως τρόπαια του κράτους ενάντια στον κόσμο του αγώνα, επιβάλλοντας την αχρηστία. Κτήρια που είναι εγκαταλελειμμένα και ρημάζουν υπάρχουν πολλά. Περνάμε δίπλα τους, αράζουμε στα σκαλιά τους, τα χαζεύουμε ως απομεινάρια άλλης εποχής, σκεφτόμαστε «ωραία κατάληψη θα γινόταν αυτό». Οι τσιμεντόλιθοι όμως, ευτυχώς σπάνε.
Παρασκευή 26/6/2020, βράδυ
Μετά την εκκένωση η κατάληψη συμμετέχει και καλεί στην «πορεία ενάντια στον εκβιασμό του ενοικίου» που θα γινόταν το απόγευμα. Στις 22:00 καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στην εκκενωμένη Δερβενίων 56, η οποία καταλήγει σε πορεία που κινείται στα Εξάρχεια και φθάνει μέχρι την είσοδο της κατάληψης. Στο σημείο σπάστηκαν οι περιφράξεις και των δύο εκκενωμένων κτηρίων του πεζοδρόμου, και ο κόσμος αποχώρησε προς την πλατεία. Έπειτα από κάποια ώρα, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν την περιοχή. Τα ανδρείκελα της εξουσίας στρατοπέδευσαν στη γειτονιά και στον πεζόδρομο για αρκετές ώρες.
Σάββατο 27/6/2020
Πορεία το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποίησε ομάδα συντρόφων και συντροφισσών στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Τα άτομα που συμμετείχαν πέρα από μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και σπρέυ, εξέφρασαν την οργή τους ενάντια στα αφεντικά, σπάζοντας διάφορες κυριλέ βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων της Ερμού και κάποια ΑΤΜ. Οι βιτρίνες αυτές είναι που κρύβουν τις απλήρωτες υπερωρίες, τα μισά ένσημα, τη μαύρη εργασία που είναι κανόνας, τη θεοποίηση του εμπορεύματος, την κυριαρχία του θεάματος στις ζωές μας και τον ρόλο του χρήματος επάνω στις ζωές μας. Αυτός είναι ένας κόσμος που του αξίζει «μια» να σπάσει. Το ανεστραμμένο είδωλο του κόσμου που οραματιζόμαστε, για το οποίο εξασκήσαμε την πολεμική μας και μέσα από τα ντουβάρια και τις διαδικασίες της Δερβενίων 56.
Το λινκ της παρέμβασης: athens.indymedia.org/post/1606102
Κυριακή 28/6/2020
Ο Κ. Μπακογιάννης έκανε την εμφάνισή του σε μία υποβαθμισμένη περιοχή του κέντρου. Στον Άγιο Παύλο, την ημέρα του πανηγυριού, ο Μπακογιάννης πήγε να σώσει την εικόνα του «έργου» του σαν δήμαρχος. Η επιλογή του να δώσει 1,6 εκατομμύρια στον μεγάλο περίπατο, να κάνει φωτογραφήσεις επικοινωνιακού τύπου με παππούδες στον Άγιο Παύλο, η εκκένωση των καταλήψεων, το κατέβασμα των αφισών από τους δρόμους με χορηγία Kärcher, αποτέλεσαν τις όχι και μικρές αφορμές για την παρέμβαση συντρόφων και συντροφισσών εναντίον του δημάρχου. Μπορεί όντως η καφεΐνη να πειράζει τα νεύρα, αλλά σίγουρα τα νεύρα μας επηρεάζονται περισσότερο από τις κρατικές επιλογές που διατρέχουν τις επιλογές και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το λινκ της παρέμβασης: athens.indymedia.org/post/1606128
Τρίτη 30/6/2020
Την Τρίτη μετά από καλεσμένη μικροφωνική στην πλατεία Εξαρχείων, που διαβάστηκε και μοιράστηκε το κείμενο της κατάληψης, συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου το οποίο έκανε άλλη μία πορεία γειτονιάς στα Εξάρχεια. Κατά τη διάρκεια της πορείας σπάστηκαν οι περιφράξεις δύο κτηρίων που είχαν εκκενωθεί παλιότερα στην περιοχή, της κατάληψης μεταναστών/τριών Σπύρου Τρικούπη 15 και της Θεμιστοκλέους 58, ενώ επιχειρήθηκε να φτάσει ο κόσμος και στη Δερβενίων 56, η οποία ήδη φυλασσόταν από μπάτσους.
Παρασκευή 3/7/2020
Το βράδυ έγινε συναυλία αλληλεγγύης στην εκκενωμένη Δερβενίων 56 στην πλατεία Εξαρχείων. Μετά το τέλος του λάιβ αρκετός κόσμος κινήθηκε μαζικά ξανά προς την κατάληψη Δερβενίων 56, ξανά διέλυσε τις περιφράξεις που επισκευάστηκαν το Σάββατο που προηγήθηκε. Οι συγκεντρωμένοι και οι συγκεντρωμένες αμύνθηκαν τις επιθέσεις των μπάτσων υπερασπιζόμενοι/ες την παρουσία τους εκεί. Το γόητρο των πάνοπλων μπάτσων που δεν «κουμαντάρουν» μία περιοχή, άλλη μία φορά ταρακουνήθηκε. Απάντησαν όπως ήταν αναμενόμενο. Περίμεναν να συγκεντρωθούν ικανές δυνάμεις ώστε να εξαπολύσουν ένα πραγματικό πογκρόμ εναντίον όποιου και όποιας κινούνταν στη γειτονιά. Εφαρμογή συλλογικής ευθύνης, μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας ή της κίνησής σου σε μία γειτονιά της πόλης. Τραμπουκισμοί, συλλήψεις στον σωρό, ξύλο, δακρυγόνα μέσα σε μαγαζιά, συνθέτουν τη δράση των μπάτσων εκείνο το βράδυ.
Δευτέρα 6/7/2020
Ομάδα περίπου 30 συντρόφων και συντροφισσών έκανε παρέμβαση στα κεντρικά του ΟΣΕ που είναι στην οδό Καρόλου 1, στο κέντρο της πόλης. Έγινε μοίρασμα κειμένου σε εργαζόμενους και εργαζόμενες, σε περαστικούς και περαστικές ενημερώνοντάς τους/τες για τα τεκταινόμενα της ιδιοκτήτριας του κτηρίου και της διοίκησης της, σε σχέση με την εμπλοκή της στα κατασταλτικά πλάνα του κράτους. Επίσης, μερίδα κόσμου μίλησε με τον υποδιευθυντή της ΟΣΕ, ο οποίος φυσικά δήλωσε αναρμόδιος επί του θέματος.
Παρασκευή 17/7/2020
«Σήμερα, Παρασκευή 17 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στην εκκενωμένη κατάληψη Δερβενίων 56, από την Συνέλευση αλληλεγγύης της εκκενωμένης κατάληψης Δερβενίων 56 στο κτήριο της ΓΑΙΑ-ΟΣΕ (θυγατρική του ΟΣΕ), η οποία είναι η διαχειρίστρια εταιρεία. Έγινε ξεκάθαρο στη διοίκηση ότι τους αναλογεί μερίδιο της ευθύνης σε σχέση με την κατασταλτική κίνηση του κράτους ενάντια σε έναν ακόμη χώρο αγώνα και ότι αυτές οι κινήσεις δεν μένουν, ούτε θα μείνουν αναπάντητες από μεριάς μας. Φυσικά, ούτε λόγος, ούτε πλάνο για πιθανή “αξιοποίηση” του ακινήτου το οποίο τόσα χρόνια είχε ζωή μέσα από τις πολιτικές δραστηριότητες που αναπτύσσονταν σε αυτό.
»Έγινε ξεκάθαρο στους διοικούντες, ότι πρέπει να υπολογίζουν τον κόσμο του αγώνα σε όποια απόφαση και αν πάρουν στο μέλλον σχετικά με το καθεστώς της κατάληψης. Οι δικαιολογίες τους δεν μας πείθουν σε σχέση με τις επιλογές της ΓΑΙΑ-ΟΣΕ, αντιθέτως, γνωρίζουμε καλά τις σχέσεις εταιρειών, αφεντικών και κράτους όταν πρόκειται για καταστολή χώρων αυτοοργάνωσης και αγώνα».
Παρασκευή 17/7/2020
Μαζικό μοίρασμα σε μορφή μικρής πορείας γειτονιάς με συνθήματα στα στενά των Εξαρχείων πραγματοποιήθηκε βραδινές ώρες από περίπου 80 άτομα. Κατά τη διάρκεια του μοιράσματος περάσαμε από διάφορα κεντρικά σημεία της γειτονιάς μοιράζοντας κείμενα, έχοντας από νωρίς έντονη αστυνομική παρουσία κοντά μας να μας επιτηρεί. Παρόλα αυτά συνεχίσαμε το μοίρασμα κειμένων ως σώμα και καταλήξαμε στην πλατεία όπου και τελείωσε η παρέμβασή μας.
Παρασκευή 24/7/2020
Νέο μαζικό μοίρασμα έγινε στη γειτονιά των Εξαρχείων σε σχέση με τις εκκενώσεις που έχουν λάβει χώρα, αλλά και τα πογκρόμ των μπάτσων εναντίον οποιουδήποτε/οποιασδήποτε κινείται στη γειτονιά. Ο κόσμος κινήθηκε κεντρικά στη γειτονιά, ξεκινώντας και ολοκήρώνοντας την παρέμβαση στην πλατεία Εξαρχείων.
Πέμπτη 23/07/2020
Σε ένδειξη αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους χώρους αγώνα κρεμάστηκαν πανό σε διάφορα σημεία της Αθήνας από τη Συνέλευση αλληλεγγύης της εκκενωμένης κατάληψης Δερβενίων 56. Επιλέχτηκαν πλατείες, πάρκα, εγκαταλελλημένα κτήρια ώστε να αναδείξουμε τον λόγο μας σε σχέση με τις καταλήψεις.
Το λινκ της παρέμβασης: athens.indymedia.org/post/1606474
Σάββατο 27/6, 4/7 και 11/7
Κανονικά λειτουργούσε και τα τρία Σάββατα μετά την εκκένωση της κατάληψης η Δομή αλληλοβοήθειας της κατάληψης Δερβενίων 56. Μαγειρευόταν φαγητό και μοιραζόταν στον κόσμο που συνέχιζε να έρχεται παρά τις συνθήκες που επικρατούσαν έξω από την κατάληψη. Μία μέρα από αυτές οι μπάτσοι παρενόχλησαν έντονα τη λειτουργία της δομής κάτι που ούτε ο κόσμος της γειτονιάς δέχτηκε, καλώντας τους από τα γύρω μπαλκόνια να αποχωρήσουν από τη γειτονιά. Κάποιοι και κάποιες μάλιστα κατέβηκαν στον πεζόδρομο και στήριξαν τον κόσμο της δομής.
Παράλληλα υπήρχε και μικροφωνική στα σκαλάκια της Εμμανουήλ Μπενάκη, στη λαϊκή των Εξαρχείων με μοίρασμα σε κατοίκους της περιοχής και ενημέρωση για τα γεγονότα από τη δική μας μεριά.
Ραντεβού στους δρόμους, τα οδοφράγματα και τις ανακαταλήψεις
Και αν ο Αγώνας γνωρίζει από κάτι, αυτό είναι οι ήττες μας, τα πισωγυρίσματα, οι δεύτερες σκέψεις. Αυτό όμως που ο αγώνας επιφέρει πάντα είναι να μας κάνει να ανοίγουμε τον δρόμο λίγο-λίγο, με επιμονή και υπομονή, με κόστος για τους εχθρούς μας, με νίκες για εμάς, με αλληλεγγύη και συντροφικότητα, μέχρι που αυτός ο κόσμος θα γνωρίσει τη συντριβή του, κάτω από το βάρος μίας νέας κοινωνικής οργάνωσης με άλλες αξίες και άλλα ιδανικά…
Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας
Φαντασία, αισιοδοξία και ρίσκο
ΥΓ: σε πολλές άλλες γειτονιές, σε άλλες πόλεις στην ελληνική επικράτεια, αλλά και στο εξωτερικό έχει γίνει πληθώρα δράσεων και παρεμβάσεων για την εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56. Στο παρόν χρονολόγιο συμπεριλαμβάνονται κυρίως δράσεις και παρεμβάσεις που έχουν προκύψει από τις ανοιχτές κινηματικές διεργασίες στην Αθήνα μετά την εκκένωση. Χαιρετίζουμε όλες τις κινήσεις αλληλεγγύης.
Υποσημειώσεις
1) Το κτήριο Γκίνη εκκενώθηκε από κατάληψη στέγης μεταναστών/τριών. Παράλληλα όμως σφραγίστηκε. Ένα κτήριο το οποίο διαχρονικά ήταν τόπος συνεύρεσης του κόσμου του Αγώνα. Η αφαίρεση αυτού του ζωτικού χώρου από τα χέρια του κινήματος αποτελεί ένα καίριο ζήτημα όσον αφορά την ύπαρξη των αγωνιστικών κομματιών της κοινωνίας στο κέντρο της Αθήνας.
2) Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε: την εκκένωση και το κλείσιμο του κτηρίου Γκίνη, το σφράγισμα όλου του ΕΜΠ και άλλων πανεπιστημιακών χώρων, τον μεγάλο περίπατο, τα πογκρόμ στις πλατείες του κέντρου (Εξάρχεια, Βικτώρια), το εμπορικό τρίγωνο, την κυριακάτικη αργία στις τουριστικές ζώνες, τους μπάτσους σε κάθε μεριά του κέντρου που επιτηρούν και επεμβαίνουν κατά το δοκούν.
3) Ο δήμος έχει πάρει ως «προσωπική» εργολαβία τις εκκενώσεις των καταλήψεων. Καλό θα είναι να το σκεφτούν όλοι και όλες οι υπεύθυνοι/ες αυτό, καθώς είναι μία πολιτική επιλογή με αρκετές προεκτάσεις και απολήξεις. Το ίδιο ισχύει και για το απλό προσωπικό, το οποίο δεν μπορεί να επικαλεστεί μόνο ότι «κάνω τη δουλειά μου». Οι δικαιολογίες τελειώνουν…
4) Η κατάληψη από τη φάση της καραντίνας λειτουργούσε όλη αυτή τη διάρκεια Δομή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στον χώρο του κτηρίου με διανομή τροφίμων και ειδών ανάγκης.