Τα ασφυκτικά μέτρα για την καταπολέμηση του κορονοϊού έφεραν στο προσκήνιο πολύ έντονα τα ταξικά χαρακτηριστικά του ζητήματος της στέγασης. Σε μια συνθήκη υποχρεωτικού εγκλεισμού, ο καθένας και η καθεμία αναμετρήθηκαν με τα τετραγωνικά που τους αναλογούν με βάση το ποσό που μπορούν να πληρώσουν για ενοίκιο, με τη θέα του δρόμου έξω από τα υπόγεια και τα ισόγεια των πολυκατοικιών τους την ίδια ώρα που στα σποτάκια «διασήμων» απεικονίζονταν διάφορα ευχάριστα ανάμεσα σε περίκλειστους κήπους και τζάκια με ακριβά μάρμαρα. Έφεραν επίσης στο προσκήνιο την απομόνωση και τη μοναξιά πλήθους ανθρώπων εντός της κατοικίας τους, την απόλυτη ανταλλαγή της καθημερινής ζωτικής επαφής με τους γύρω μας με απομακρυσμένες εικόνες στα κινητά και στα λάπτοπ, την επιτήρηση και τον έλεγχο εντός της κατοικίας όσων τηλε-εργάζονταν, συμπυκώνοντας την εμπειρία που μας επιφυλάσσει ο αλλοτριωμένος καπιταλιστικός τρόπος ζωής. Για πολλές και πολλούς, που στιβάζονται στο περιθώριο, μετανάστες-ριες, αστέγους, έδειξαν την απόλυτη έκθεση, τον κάθετο διαχωρισμό, εν τέλει την ίδια τη μοίρα που επιφυλάσσει το κυρίαρχο σύμπλεγμα για όποιον περισσεύει της παραγωγικής διαδικασίας. Κάποιοι αξίζει να ζουν, να στεγάζονται, να τρέφονται, κάποιοι μπορούν να αργοπεθαίνουν και να ανασύρονται μόνο όταν αποτελούν χρήσιμο εργατικό δυναμικό, πεδίο πειθάρχησης για τους υπολοίπους, όπως στις φυλακές και τα στρατόπεδα των μεταναστών/ριών.
Από τη μετατροπή της κατοικίας σε εμπόρευμα και τη μαζική παραγωγή της, τον επί της ουσίας εξαναγκασμό των εργατών και των φτωχοποιημένων πληθυσμών που μετανάστευαν μαζικά στις βιομηχανικές πόλεις στις αρχές του 20ου αιώνα να ανταλλάξουν την εργατική τους δύναμη για να στεγαστούν και να τραφούν με άθλιους όρους, τη σχεδόν παράλληλη ανάδυση των τομέων του real estate και της κερδοφόρας μπίζνας που κινείται γύρω από τη συσσώρευση ιδιοκτησίας, μέχρι την σύγχρονη πανώλη των τουριστικών καταλυμάτων που ξεσπιτώνει όλο και περισσότερους από μας, η διάθεση και κυκλοφορία του εμπορικού προϊόντος “στέγη” παίρνει διαφορετικές μορφές μέσα στο χωροχρόνο που απαντάταται. Οι αγώνες δεν θα μπορούσαν να μην κάνουν το ίδιο.
Στηρίζουμε τη «Διαδήλωση για τα νοίκια και τη στέγαση» από τη «συνέλευση ενάντια στον εκβιασμό του ενοικίου», 26/06 στις 19.00 στην πλατεία Βικτωρίας.
Η ΣΤΕΓΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ – ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ
H κάλυψη των αναγκών μας (τροφής, στέγασης, ψυχαγωγίας) στη βάση της αυτοοργάνωσης ανοίγει πεδία συνάντησης με τους υπόλοιπους καταπιεσμένους και καταπιεσμένες, μετασχηματίζει εμάς τους ίδιους και τους χώρους στους οποίους κατοικούμε. Οι καταλήψεις είναι χώροι που συλλογικοποιούμε τις επιθυμίες μας για αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα. Είναι τα μέρη που δημιουργούνται ισχυρές δομές αλληλοβοήθειας έξω από λογικές ατομισμού και φιλανθρωπίας. Είναι τα μέρη που απελευθερώνεται η φαντασία και η έκφραση μακριά από λογικές εμπορευματοποίησης και κέρδους. Είναι τα μέρη που πραγματώνεται η επανοικειοποίηση του χώρου και του χρόνου που μας έχουν στερήσει για να δουλεύουμε για τα αφεντικά μας και να διαιωνίζουμε τα πλούτη τους. Είναι, τελικά, η πρόταση να επιβιώσουμε σε πείσμα ενός οικοσυστήματος που ζητά να μας εξοντώσει. Το όχημά μας δεν μπορεί να είναι άλλο από τις κοινότητες αγώνα, αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Χωρίς αρχηγούς, χωρίς το χρήμα να ορίζει τις σχέσεις μας, χωρίς να στοχεύουμε την ιδιοκτησία, με σεβασμό ο ένας για την άλλη και απέναντι σε όσους μας εκμεταλλεύονται.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ 56, στην οποία εισέβαλαν οι μπάτσοι τα ξημερώματα της 26/06.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Αναρχική Ομάδα ΣΑΛΒΟ