ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ καταγγελιών βιασμού και σεξιστικών συμπεριφορών

ΠΟΙΕΣ/Α/ΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Το παρόν κείμενο είναι προϊόν μιας διασυλλογικής φεμινιστικής συνέλευσης, η οποία σχηματίστηκε για την αντιμετώπιση μιας υπόθεσης πολλαπλών καταγγελιών έμφυλης βίας με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά. Όλες/α/οι εμείς συμμετέχουμε στο φεμινιστικό κι ευρύτερα ανταγωνιστικό κίνημα, και έχουμε επιλέξει ως μέσο πάλης την οργάνωση απέναντι στις πολλαπλές καταπιέσεις που παράγουν εναντίον μας τα αλληλοδιαπλεκόμενα συστήματα εξουσίας (πατριαρχία, καπιταλισμός, ρατσισμός). Έχουμε συναντηθεί σε πολιτικές διαδικασίες, σε δράσεις, στον δρόμο και αναγνωρίζουμε πως η έμπρακτη αλληλεγγύη, η στήριξη και η αλληλοπροστασία οδηγούν τελικά στην ενδυνάμωση και ανήκουν στα πιο ουσιαστικά εργαλεία των φεμινισμών μας.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

Τον Φεβρουάριο του 2021, ανέβηκαν σε φεμινιστικές ‒και μη‒ σελίδες τρεις καταγγελίες. Η πρώτη καταγγελία αφορούσε ομαδικό βιασμό, η δεύτερη απόπειρα βιασμού και η τρίτη αφορούσε άλλες παραβιαστικές/σεξιστικές συμπεριφορές. Μέχρι τώρα έχει γίνει γνωστό ότι συμμετείχαν ως κακοποιητές τα αδέλφια Γιάννης και Γιώργος Καφούρος*. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί.

Οι δύο θύτες επέλεξαν να κινηθούν νομικά εναντίον των σελίδων που δημοσίευσαν τις καταγγελίες, με σκοπό να δημιουργήσουν ένα κλίμα φίμωσης και εκφοβισμού, και αυτό αποτελεί το πρωτοφανές της υπόθεσης. Πρώτη φορά ‒στη μέχρι τώρα κινηματική μας εμπειρία‒ είδαμε πολιτικά υποκείμενα του α/α χώρου που κατηγορούνται για κακοποιητικές συμπεριφορές να επιλέγουν τη νομική οδό. Η κίνηση αυτή των θυτών είναι εξαιρετικά επιθετική απέναντι όχι μόνο στις ιστοσελίδες, αλλά και στις ίδιες τις καταγγέλλουσες και το φεμινιστικό κίνημα συνολικά.

Με το ενδεχόμενο λοιπόν ενός μελλοντικού δικαστικού αγώνα, που όλες/α/οι γνωρίζουμε πόσο επίπονος, εχθρικός και οικονομικά δυσβάσταχτος μπορεί να είναι, οι καταγγελίες κατέβηκαν απ’ την πλειοψηφία των διαδικτυακών σελίδων (με εξαίρεση το indymedia). Επιπλέον, φίλοι και γνωστοί των θυτών έσπευσαν να τους υπερασπιστούν στον δημόσιο λόγο, επικαλούμενοι τον «καλό χαρακτήρα» τους. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο καλός τους φίλος, δάσκαλος και γνωστός αθλητής Ερμής Δημητρόπουλος, επίμονος υποκινητής της συγκάλυψης της υπόθεσης από την αρχή. Οι πρακτικές αυτές αναίρεσης και αμφισβήτησης των καταγγελιών συμβάλλουν στη συντήρηση του κακοποιητικού βιώματος, λειτουργώντας επανατραυματικά.

Την αναφορά των ονομάτων επιλέγουμε για λόγους πρόληψης, φροντίδας και αλληλεγγύης.

*Μόνο αυτοί οι δύο έχουν καταγγελθεί επώνυμα. Οι υπόλοιποι θύτες του ομαδικού βιασμού παραμένουν άγνωστοι.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ

Οι καταγγελίες πατριαρχικής βίας είναι ένα από τα πολλά μέσα πολιτικοποίησης των βιωμάτων, αντίστασης και προώθησης της ορατότητας των παραβιαστικών και κακοποιητικών συμπεριφορών που έχουμε δεχτεί και δεχόμαστε. Ο βιασμός και κάθε μορφή παραβίασης των σωμάτων μας οφείλονται στην πατριαρχική δόμηση της κοινωνίας και τη διάχυτη κουλτούρα του βιασμού, οι οποίες νομιμοποιούν με τους χειρότερους όρους το δικαίωμα άλλων στα σώματά μας. Η δόμηση αυτή είναι εμφανής και στην ίδια την αστική δικαιοσύνη, η οποία παρουσιάζεται ως ακριβοδίκαιη και ουδέτερη, ενώ φέρει ξεκάθαρα ταξικά, έμφυλα, θρησκευτικά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Η εμπειρία μας και η ιστορική καταγραφή αποδεικνύουν πως πρόκειται για έναν θεσμό ο οποίος δεν επιτρέπει σε κάθε υποκείμενο που καταγγέλλει τον βιαστή του, σε εργάτριες/ες που καταγγέλλουν τα αφεντικά τους, στην/ον μετανάστρια/στη που έχει δεχτεί ρατσιστικές επιθέσεις και σε κάθε λοατκια+ άτομο που παλεύει ενάντια στην καθημερινή βία της ετεροκανονικότητας να δικαιωθούν.

Σ’ αυτό τον προνομιακό χώρο για ντόπιους θύτες λοιπόν, βρήκαν καταφύγιο και οι αδελφοί Καφούρου για να προετοιμάσουν το έδαφός της υπεράσπισής τους. Στη φαρέτρα των κακοποιητών που υπάρχουν στους πολιτικούς μας χώρους, αν και την επιλογή της νομικής οδού δεν την έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, βλέπουμε συχνά μια σειρά άλλων επιθετικών πρακτικών, όπως τη συγκάλυψη από πολιτικά μορφώματα στα οποία συμμετέχουν, στην αναίρεση των λεγομένων του υποκειμένου, την απομόνωση, τον εκτοπισμό του, τη λεκτική και φυσική επίθεση στο υποστηρικτικό του περιβάλλον.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Εμείς υποστηρίζουμε τις καταγγελίες ως ένα μέσο που προβάλλει και καθιστά σαφή την πολιτική διάσταση του βιώματος της καθεμιάς και του καθενός εντός της πατριαρχίας. Επιλέγουμε τη συλλογική αυτοπροστασία και αυτοάμυνα μέσω της φεμινιστικής συνεργασίας και οργάνωσης, ώστε να μην αφεθεί κανένα άτομο μόνο απέναντι σε εκφοβισμούς και νομικές πατέντες που λειτουργούν προς όφελος των κακοποιητών. Σημασία, άλλωστε, δεν έχει μόνο η συγκεκριμένη πράξη και τα πρόσωπα που την τελούν. Είναι πολλές οι στάσεις, συμπεριφορές και κουλτούρες που αναπαράγουν και συντηρούν την κακοποίηση και εν τέλει έρχονται να απαλλάξουν τους θύτες από τις ευθύνες τους.

Παράλληλα, δημιουργούμε σχέσεις ουσίας και προωθούμε την ενδυνάμωση για το καθένα και την καθεμιά, με όχημα τη φεμινιστική φροντίδα, τη συλλογική αυτομόρφωση και αλληλεγγύη, μέσα από πολύμορφους κοινωνικούς αγώνες. Σκοπός μας είναι να διεκδικήσουμε στην καθημερινή μας ζωή, στον δρόμο, στους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους που μας εμπεριέχουν να μη χωράνε οι κακοποιητές, αλλά εμείς, οι δικές μας ανάγκες, οι δικές μας επιθυμίες, οι δικοί μας φεμινισμοί.

Απαντάμε μαχητικά και στηρίζουμε όλα εκείνα τα υποκείμενα και τις συλλογικότητες που ενδέχεται να βρεθούν μπροστά σε μια νομική όχληση, επειδή δίνουν χώρο και φωνή στα σώματα που δέχονται την πατριαρχική βία. Καλούμε φεμινιστικές ομάδες να αναδημοσιεύσουν το παρόν κείμενο με τις επισυναπτόμενες καταγγελίες, γιατί θεωρούμε πολιτική θέση να υπάρχουν πρωτογενώς οι καταγγελίες που περιέχουν τα ονόματα των κακοποιητών και των υποστηρικτών τους. Επιπρόσθετα, καλούμε όλες τις ομάδες του ανταγωνιστικού κινήματος να αναλάβουν την ευθύνη για αποκλεισμό των Γιάννη και Γιώργου Καφούρου από οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική διαδικασία ή χώρο.

Αν τολμήσουν οι συγκεκριμένοι ή άλλοι θύτες να επιτεθούν ξανά με οποιονδήποτε τρόπο στα σώματά μας, στα υποκείμενα που καταγγέλλουν ή στα άτομα που τα στηρίζουν, θα βρουν σύσσωμο το φεμινιστικό κίνημα απέναντί τους.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ

ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ

ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΑ ΕΙΔΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΑ, ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ (trigger warning : βιασμός, κακοποίητική /σεξιστική συμπεριφορά)

1 https://athens.indymedia.org/post/1610155/

2 https://athens.indymedia.org/post/1610468/

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

Συνέλευση Ενάντια στην Πατριαρχική Βία / Bra-stards / Women’s Collective 619 / Ιέρειες του Αίσχους / Atropa Belladonna / Antifa Sisterhood / Sabbat / Maleficia / Iterimpia / Λίλιθ / Ομάδα Πύραυλος / Waves / Κοροκογιόνες / Πετρολέζα / + Συντρόφισσες-α

Πανό αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Κώστα Σακκά σε γειτονιές της Αθήνας

Τις προηγούμενες ημέρες σύντροφοι και συντρόφισσες αναρτήσαμε πανό σε γειτονιές της Αθήνας, στο κέντρο και στη Νέα Φιλαδέλφια ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα του Κώστα Σακκά για τη διεκδίκηση της μεταγωγής του στον Κορυδαλλό για να συνεχίσει τις σπουδές του. Έναν αγώνα για τα αυτονόητα, βάσει των δικών τους νόμων, εντός της ασφυκτικής συνθήκης της φυλακής, έναν αγώνα που για άλλη μια φορά χρειάζεται να διεξαχθεί με όχημα την υγεία και το σώμα του κρατούμενου, για να ξεμπροστιάσει το ανθρωπιστκό προσωπείο του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ και των εντολοδόχων ανθρωποφυλάκων του σε θέσεις ευθύνης, όπως η κα Στέφη, διευθύντρια φυλακών Κορυδαλλού.

Ο αγώνας που δίνει ο σύντροφος από τις 9/11 μαθαίνουμε σήμερα ότι δικαιώνεται.

Παρόλαυτά οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης όλων των φυλακισμένων, εν μέσω πανδημίας, και όσο το κράτος βρυχάται περί ατομικής ευθύνης, η στοίβαξή 5-5 ατόμων σε κελιά των δύο, οι υγειονομικές ελλείψεις, η κακή σίτιση και η όξυνση της καταστολής, του ελέγχου, των πειθαρχικών κυρώσεων ως μόνιμη απάντηση στα αιτήματά τους, δεν έχει σταματήσει.

Τα σινιάλα αλληλεγγύης μας στέλνονται σε όλους και όλες τις έγκλειστες συντρόφους-ισσες, σε όσες και όσους στοιβάζονται μέσα στα κελιά της αστικής δημοκρατίας μα δεν ξεχνούν την ομορφιά των αγώνων μας και τον ήχο αυτού του κόσμου που θρυμματίζεται στα βηματά μας.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

                                 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΝΕ ΘΑΝΑΤΟ

Δυστυχώς οι δρόμοι και οι διαδηλώσεις κουβαλάνε ιό και γεννάνε αρρώστια.

-Μ. Χρυσοχοϊδης, για την απαγόρευση της πορείας της 17 Ν

Την Πέμπτη 12/11 πρωτοβουλία αποτελούμενη από φοιτήτριες και φοιτητές, άνεργες και ανέργους, εργάτριες και εργάτες πήραν την απόφαση να σπάσουν τον αποκλεισμό του Πολυτεχνείου στην Πατησίων και να καλέσουν στη συνέχεια ανοιχτή συνέλευση εντός του προαύλιου χώρου με στόχο να μην επιτραπεί το lock out, ώστε να μπορέσει να προσεγγίσει υπόλοιπος χώρος του κινήματος τις επόμενες μέρες και να οργανώσει την παρουσία του στο δρόμο για τις 17 Νοέμβρη, ενάντια στην κρατική απαγόρευση. Aμέσως ο χώρος περικυκλώθηκε από όλες τις δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ), αποκλείοντας αλληλέγγυο κόσμο από το να προσεγγίσει το σημείο, με ελέγχους, προσαγωγές εκφοβισμούς. Παράλληλα και υποστηρικτικά πραγματοποιήθηκε κατάληψη της Πρυτανείας ΕΜΠ από υπόλοιπα φοιτητικά σχήματα.

Μετά το πρώτο βράδυ και την πρώτη ανακοίνωση του Ανοιχτού Πολυτεχνείου, δυνάμεις του κράτους εισβάλλουν στον πανεπιστημιακό χώρο και συλλαμβάνουν τους συντρόφους και τις συντρόφισσές (αξίζει να αναφερθεί η παρουσία του γελωτοποιού της κυβέρνησης Μπογδάνου σε εναγκαλισμούς με τις δυνάμεις καταστολής όμοιους με αυτές που είχαμε δει στη φασιστοσυγκέντρωση των κατοίκων στη Βικτώρια τον Ιούλιο του ‘20, μαζί με τον Κασιδιάρη). Το κρεσέντο βίας που ακολούθησε στο πέρας της πορείας αλληλεγγύης στους συλληφθέντες στα Εξάρχεια, από τις γνωστές κρατικές συμμορίες της ομάδας ΔΡΑΣΗ, με προσαγωγές ακόμα και κόσμου που κυκλοφορούσε με ποδήλατα και κατοικίδια, η απώθηση του συγκετρωμένου κόσμου έξω από τη ΓΑΔΑ, αλλά και η βίαιη καταστολή της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στην Πάτρα, λίγες μέρες μάλιστα μετά την κατασταλτική επίθεση στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ και την απαγόρευση της εκεί συγκέντρωσης ενάντια στην απαγόρευση κυκλοφορίας και την κρατική διαχείριση του Covid-19, δείχνει ξεκάθαρα το πρόσωπο του κράτους χωρίς καμία μάσκα. Τα γκλομπ, η καταστολή, το θάψιμο και η απονοηματοδότηση κάθε αντίστασης είναι τα όπλα του κράτους ενάντια στην ταξική οργή και την κοινωνική αντεπίθεση όσων οι ζωές λεηλάτούνται υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης της πανδημίας.

Με ένα ΕΣΥ στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με τα ΜΜΜ γέματα από ανθρώπους που παίζουν στα ζάρια την υγεία τους για να συνεχιστεί η απρόσκοπτη ροή του κεφαλαίου, με τα ευχάριστα καλοκαιρινά διαλλείματα των μέτρων για να «σωθεί η οικονομία», με το νέο πτωχευτικό κώδικα που δίνει εχέγγυο στις τράπεζες την πρώτη κατοικία εκατοντάδων ανθρώπων, με τους ανθρώπους στις φυλακές και τα στρατόπεδα για τους εκτοπισμένους ασφυκτικά γεμάτα, με τα αντεργατικά νομοσχέδια που θεσπίζουν το 10ώρο και περιστέλλουν τη λειτουργία των σωματείων και τις απεργίες, με το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο-έκτρωμα σε ισχύ και με την τηλεκπαίδευση να αποτελεί έναν τραγέλαφο ακόμα και για τους ίδιους τα πράγματα τίθενται ξεκάθαρα στο τραπέζι.

Το κράτος δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει. Ενώ σύσσωμες οι μαριονέτες του σε ΜΜΕ πιπιλίζουν τα αυτιά μας για την «ανευθυνότητα» των πορείών, των μαθητικών καταλήψεων, της οποιασδήποτε αντίδρασης απέναντι στα νέα μοντέλα πειθάρχησης του κοινωνικού σώματος, το κράτος επελαύνει πάνω σε κοινωνικά κεκτημένα και αναχώματα, αποκρύπτει τη δική του συνολική ευθύνη απέναντι στο θάνατο που σπέρνουν οι πολιτικές του. Όπως έχει φανεί όμως και στο παρελθόν, οι δυνατότερες απαντήσεις δίνονται, ακριβώς εκεί που επιχειρείται ο πλήρης αφανισμός τους. Μόνη μας ατομική ευθύνη η αντίσταση, ο αγώνας, η αλληλεγγύη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Αναρχική ομάδα ΣΑΛΒΟ

ΜΕΡΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ Η΄ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Η κατάσταση εξαίρεσης της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων παρέδωσε την σκυτάλη σε μια έτερη πραγματικότητα, αυτή της πανδημίας, ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο της πρόσφατης ιστορίας, για τα δεδομένα του δυτικού κόσμου. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατέδειξε το διάτρητο του υγειονομικού συστήματος και την πλήρη ανικανότητα διαχείρισής της από το κράτος. Τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί για τον περιορισμό της μετάδοσης έχουν προ πολλού ξεπεράσει το όριο του παράλογου. Σε εξωτερικούς χώρους απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των 9 ατόμων ενώ στις σχολικές τάξεις οι μαθητές στοιβάζονται ανά 25. Στις πλατείες γίνεται “υπερμετάδοση”, ενώ τα ΜΜΜ – ανθρώπινες κονσέρβες κατά τις ώρες αιχμής δεν ενοχλούν, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παραγωγική διαδικασία. Αυτός ο παραλογισμός δεν είναι τυχαίος αλλά εξυπηρετεί τόσο το αφήγημα την μετακύλισης της ευθύνης σε ατομικό επίπεδο όσο και την δημιουργία μιας κουλτούρας πειθάρχησης. Οι αντιφάσεις καταδεικνύονται πολυεπίπεδα. Το κράτος έχοντας άπλετο χρόνο να προετοιμαστεί για το βασικό κύμα της πανδημίας που διανύουμε επί του παρόντος, μέσω προσλήψεων υγειονομικού προσωπικού και δημιουργίας ΜΕΘ, αποφασίζει αντ’αυτού να μπουκώσει τα media με παχυλές επιχορηγήσεις προκειμένου να λειτουργούν ως κρατικό γραφείο τύπου, πλέκοντας το κυβερνητικό εγκώμιο και δημιουργώντας την επιθυμητή αφήγηση για την πραγματικότητα. Προσλαμβάνει μερικές χιλιάδες αστυνομικούς, τους αγοράζει καινούρια οχήματα εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς πλήρους αστυνομοκρατίας στα κέντρα των πόλεων και σπαταλάει μερικά εκατομμύρια για το “μεγάλο περίπατο”, με φωτογραφικό διαγωνισμό για την ανάθεση του έργου σε συγγενείς και φίλους της οικογένειας Μπακογιάννη/Μητσοτάκη (ο οποίος αργότερα θα περιοριστεί σε μέγεθος, και λίγο αργότερα θα μπλοκαριστεί από το ΣτΕ). Παραχωρεί εργολαβίες της τάξης εκατομμυρίων σε εταιρείες όπως η EXALCO (που φτιάχνει κουφώματα αλουμινίου) για τις μάσκες των μαθητών στα σχολεία οι οποίοι παράγουν τελικά σεντόνια. Αγοράζει μαχητικά αεροπλάνα Rafale τριπλασιάζοντας τα εξοπλιστικά για το 2021 σε 2.5 δις στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών Ελλάδας- Τουρκίας. Ανταγωνισμούς για το μοίρασμα της εκμετάλλευσης πετρελαίων και ΑΟΖ από τα αφεντικά μας- ντόπια και διεθνή, ενόσω σπέρνουν εκατέρωθεν εθνικισμούς για να μας αποπροσανταλίζουν. Πέρα από μια πολύ καλή ευκαιρία για τους κρατούντες να εξυπηρετήσουν τόσο τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου όσο και των ιδίων, η συνθήκη του κορωνοϊού έχει αποτελέσει ένα πεδίο πειραματισμού για νέου τύπου πειθαρχήσεις. Η απαγόρευση κυκλοφορίας, ο περιορισμός των συναθροίσεων, η απαγόρευση πώλησης αλκοόλ μετά τις 12μμ περνάνε από τη σφαίρα της ιστορικής μελέτης ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σφαίρα του φυσιολογικού και του κανονικοποιημένου. Με το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης, το κράτος δοκιμάζει μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν αδιανόητα για ένα αστικοδημοκρατικό καθεστώς. Ο στόχος είναι η εμπέδωση της κρατικής εξουσίας και της κουλτούρας της πειθάρχησης, η αποκρυστάλλωση του δόγματος Νόμος και Τάξη, η αποδοχή του κράτους ως μόνου και καθολικού ρυθμιστή της ζωής και της καθημερινότητας αλλά και η δοκιμή των ορίων ενός τέτοιου μοτίβου.

Ο οικονομικός αντίκτυπος της πανδημίας φαντάζει ζοφερός. Η ύφεση έχει ήδη ξεπεράσει το μέγιστο της οικονομικής κρίσης και προμηνύεται ακόμα μεγαλύτερη, στρώνοντας το δρόμο για την αναβάθμιση της επίθεσης στους όρους αναπαραγωγής των ίδιων μας των ζωών. Άλλη μια κρίση ενός εγγενώς προβληματικού συστήματος που θα κληθούν να πληρώσουν οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι αδήλωτοι, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου. Σε ισχύ βρίσκεται ήδη νομοσχέδιο που εξασφαλίζει απλήρωτες υπερωρίες για όσους αναγκάστηκαν να βγουν σε διαθεσιμότητα, το δώρο Χριστουγέννων περικόπτεται, και ο βασικός μισθός θα μείνει καθηλωμένος μέχρι νεωτέρας. Ένας βασικός μισθός που ισούται με ψίχουλα και δεν αρκεί ούτε για τη στοιχειώδη διαβίωση. Οι απεργίες και τα σωματεία μπαίνουν στο στόχαστρο , το 10ωρό εργασίας πλέον θεσμοθετείται ως «ευέλικτη» διευκόλυνση για τις επιχειρήσεις, χωρίς να υπάρχει αποζημίωση υπερωρίας, και η λίστα των επιχειρήσεων που επιτρέπεται να λειτουργούν την Κυριακή μεγαλώνει. Ταυτόχρονα θέτουν σε ισχύ το νέο πτωχευτικό κώδικα, διευκολύνοντας την αρπαγή της πρώτης κατοικίας οφειλετών, με ιδιώτες οι οποίοι «πτωχεύουν» σαν να ήταν επιχειρήσεις και υπάρχουν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ενοικίου για το σπίτι τους μέχρι να το…ξανααγοράσουν.

Μπροστά σε μια κοινωνία που ήδη ασφυκτιά το κράτος θωρακίζεται. Θωρακίζεται και προετοιμάζεται για τις αναταραχές του αύριο με τον μόνο τρόπο που μπορεί, την καταστολή. Ο χουντικής έμπνευσης νόμος για τις διαδηλώσεις που ψηφίστηκε το καλοκαίρι δίνει και επισήμως το ελεύθερο στην αστυνομία να επιτίθεται κατά το δοκούν σε “παράτυπες” συγκεντρώσεις, ποινικοποιώντας ουσιαστικά την ίδια την αντίρρηση απέναντι στην εξουσία και προσπαθώντας να εξαναγκάσει την συνεργασία των αγωνιζόμενων με τις αρχές. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των μαθητών λόγω των συνθηκών που επικρατούν στις σχολικές μονάδες απαντήθηκαν με τραμπουκισμούς από την αστυνομία, κλήσεις μαθητών στη ΓΑΔΑ για “συστάσεις”, χημικά και συλλήψεις στις πορείες. Αντίστοιχη μεταχείριση έλαβαν και οι υγειονομικοί στις συγκεντρώσεις τους όταν τελείωσαν τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια.

Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, οι δομές και οι πρακτικές του βρίσκονται στο στόχαστρο. Η επίθεση που μαίνεται στοχεύει, φυσικά, τα αγωνιζόμενα, πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας, το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Σε μία περίοδο που άνθρωποι στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης σαν αυτό της Μόρια σε απαίσιες συνθήκες διαβίωσης, που κείτονται σε διαδρόμους νοσοκομείων εν μέσω πανδημίας, που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων, στην αυγή μίας νέας οικονομικής κρίσης- ή πιο απλά την αναβάθμιση της επίθεσης εναντίον των από τα κάτω, ο κρατικός μηχανισμός καταβάλει τις εντονότερες των προσπαθειών για να παρουσιάσει νίκες στη μάχη με τον ‘’εσωτερικό εχθρό’’. Στις 23-24/9 μετά από 3 συλλήψεις στο πλαίσιο επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής, με τους δύο συλληφθένετες να έχουν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος και τον ένα, σε βαθμό κακουργήματος, τα ΜΜΕ οργιάζουν για μία ακόμα φορά αναπαράγοντας άτυπα δελτία τύπου της Δ.Α.Ε.Ε.Β. περί ένοπλων οργανώσεων, τρομοκρατών κλπ, χτίζοντας επιμελώς ένα αφήγημα σχετικά με συλλήψεις μελών της Ο.Λ.Α. Ένα σενάριο το οποίο έχει εκ των υστέρων εγκαταλείψει ακόμα και η αντιτρομοκρατική λόγω ανύπαρκτων στοιχείων. Στις 16/9 οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους επιτίθονται απρόκλητα σε αντιφασίστες/αντιφασίστριες συντρόφους/συντρόφισσες, οι οποίοι/ες προχωρούσαν σε δράση σβησίματος φασιστικών συνθημάτων στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, λίγες μόνο μέρες πριν τις κεντρικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις κατά την ημέρα της επετείου από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, συλλαμβάνοντας και αποδίδοντας ιδιαιτέρως διογκωμένο κατηγορητήριο σε 51 άτομα. Αγωνιστές/στριες συλλαμβάνονται κατά την απαγόρευση της πραγματοποίησης πορείας προς την πρεσβεία της Τουρκίας, στα πλαίσια του νέου νομοσχεδίου οριοθέτησης των διαδηλώσεων. Αντιφασιστική/αντικρατική συγκέντρωση στο Γαλάτσι στις 1/11 δέχεται επίθεση από την αστυνομία και ακολουθούν συλλήψεις και τραυματισμοί συγκεντρωμένων -και 1 πεντάχρονου παιδιού, θαμώνα καφετέριας κοντά στην αντισυγκέτρωση. Και φυσικά απελευθερωμένοι από την κυριαρχία χώροι σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά δέχονται επίθεση και εκκενώνονται με σκοπό να καμφθούν οι απαντήσεις ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας.

Τα απελευθερωμένα εδάφη των καταλήψεων αποτελούν χώρους πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία, εργαλεία του κινήματος για τη διάχυση των αναρχικών προταγμάτων. Βρίσκονται στον πυρήνα μίας ευθείας αντιπαράθεσης που αναζητεί ο κρατικός μηχανισμός με όσες και όσους δεν βρίσκουν τις εαυτές τους/εαυτούς τους στις νόρμες του. Αποτελούν σημεία συνάντησης και τριβής εκατοντάδων αγωνιστών/στριών, για την οργάνωση των εξεγέρσεων του αύριο, των αγώνων ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση, για την οικοδόμηση σχέσεων αλληλεγγύης και δομών αλληλοβοήθειας, και αυτό είναι που φοβίζει. Οι καταλήψεις Δερβενίων 56, Terra Incognita, Rosa Nera, η κατάληψη Φιλολάου 99 αλλά και οι υπόλοιπες κοινότητες αγώνα, στο Κουκάκι αλλά και στα Εξάρχεια που έχουν εκκενωθεί μέσα στον προηγούμενο χρόνο, παραδόθηκαν στη διαχείριση των ‘’νόμιμων’’ ιδιοκτητών τους, για να ρημάξουν, να εκμεταλλευτούν εμπορικά-κερδοσκοπικά, να επιστρέψουν στη μιζέρια. Να αδειάσουν δηλαδή από τις αξίες της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της αυτοοργάνωσης, όλων αυτών που μας καθιστούν το αντιπαράδειγμα στο υπάρχον της εκμετάλλευσης, της ιδιώτευσης και της πειθάρχησης. Το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο κάτω Πολυτεχνείο, ένας χώρος που παραδοσιακά συνευρίσκονται κομμάτια του ριζοσπαστικού χώρου είναι ένα ακόμα βήμα στην ίδια κατεύθυνση, της πλήρους απομόνωσης του κόσμου του αγώνα από το κοινωνικό πεδίο. Από τον καμβά του ολοκληρωτισμού δεν θα μπορούσε να λείπει και η φυσική εξόντωση των ίδιων των αγωνιζόμενων υποκειμένων. Το ξύλο και τα χημικά στις διαδηλώσεις, οι συλλήψεις στο σωρό που στοιχειοθετούνται με φυτεμένα αποδεικτικά στοιχεία και τα χαλκευμένα κατηγορητήρια έρχονται να συμπληρωθούν από τη δικαστική εξουσία που επιβάλλει ευφάνταστους περιοριστικούς όρους, όπως η μη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και η απαγόρευση εισόδου στα Εξάρχεια, δημιουργώντας ένα καθεστώς ιδιωνύμου για όσους παίρνουν θέση απέναντι στη λεηλάτηση των ζωών τους.

Η πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται ο κόσμος του αγώνα και τα εργαλεία του, έρχονται για να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέρουμε. Πως είμαστε επικίνδυνοι για το καθεστώς. Πως είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Όσα πλήγματα και αν δεχθούν οι χώροι μας, τα μέσα και οι αγώνες μας, πάντα θα απεργαζόμαστε το εξουσιαστικό οικοδόμημα, πάντα θα σχεδιάζουμε το χτίσιμο των κοινοτήτων μας και των σχέσεών μας, πάντα θα κινούμαστε με γνώμονα την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, περπατώντας το δύσβατο μονοπάτι της κοινωνικής επανάστασης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αναρχική ομάδα ΣΑΛΒΟ

a_salvo@riseup.net

*Την περίοδο που γράφεται το κείμενο, ολοκληρώνεται το δικαστήριο της ΧΑ. Παρατηρούμε την ιδεολογική και πολιτική απόπειρα να «καθαριστεί» ένα κάταισχρο πολιτικό σύστημα, που δίνει τα χέρια αλληλοσυγχαιρόμενο για την κατατρόπωση του φασισμού. Ενός φασισμού που αποτελεί σάρκα της σάρκας του, και ο οποίος με διαφορετικές περιβολές επιστρατεύεται έμμισθα ή μη για την καταστολή των ταξικών, κοινωνωνικών αγώνων που εντείνονται. Τα καλέσματα «εθνικής ομοψυχίας» για τα πετρέλαια και τις ΑΟΖ, η στρατιωτικοποίηση των ζωών μας, τα κρατικά πογκρόμ απέναντι στους μετανάστες στις γειτονιές και τα νησιά αλλά και ολόκληρη η παραπάνω ανάλυση της θανατοπολιτικής που σπέρνει το υπάρχον κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα αποδεικνύει πως νίκη ενάντια στο φασισμό αποτελεί το ξερίζωμα ολόκληρου του επιστητού που τον γεννάει και τον θρέφει.

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΕΧΕΤΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ, ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ

Το τελευταίο κρατικό χτύπημα απέναντι στους κατειλλημένους χώρους αγώνα είναι η εκκένωση της ROSA NERA στα Χανιά στις 5 Σεπτέμβρη, ένα εγχείρημα που μετράει ήδη 16 χρόνια ζωής. H “αξιοποίηση” του κτιρίου περιλαμβάνει σχεδιασμούς για μετατροπή του σε ξενοδοχείο, στην ήδη ακραία επιβαρυμένη από τον τουρισμό περιοχή των Χανίων. Η επίθεση αυτή παίρνει τη σκυτάλλη από την εισβολή της αστυνομίας στις 23 Αυγούστου στην κατάληψη Libertatia όπου και συλλαμβάνονται 12 άτομα τα οποία πραγματοποιούσαν εργασίες ανοικοδόμησης στη στέγη του κτιρίου μετά από την καταστροφή που είχε δεχθεί από φασίστες στα απόνερα συγκέντρωσης για το μακεδονικό. Στις 17 Αυγούστου έχει εκκενωθεί ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ!η κατάληψη Terra Incognita, ένα εγχείρημα που από το 2004 έχει έντονη ενεργή πολιτική δράση τόσο στο χώρο της Θεσσαλονίκης όσο και πανελλαδικά.Μια πληθώρα δράσεων αλληλεγγύης έχει ξεπηδήσει από τότε με πορείες, δράσεις προπαγάνδισης και στοχοποίησης υπευθύνων, συνελεύσεις αλληλεγγύης στην υπόλοιπη επικράτεια, συγκροτώντας ένα μήνυμα αντίστασης απέναντι στη συντονισμένη κρατική επίθεση που δεχόμαστε τόσο ως χώρος αλλά και ως κομμάτι των από τα κάτω που βιώνει τη γενικευμένη φτωχοποίηση και καταστολή.

Με την παρακαταθήκη επιχειρήσεων ετών ενάντια στο καταληψιακό κίνημα, το κράτος εκμεταλλεύεται την περίοδο του Αυγούστου για να ανοίξει τη βεντάλια της καταστολής σε χώρους που ριζώνουν και δρουν χρόνια τώρα και περά από την Αθήνα.Οι επιχειρήσεις αυτές εντάσσνται σε ένα γενικευμένο πλάνο καταστολήςκαι έχουν διπλό στόχο. Από τη μια να ναρκοθετήσουν τους τόπους συγκρότησης των πιο ριζοσπαστικών κομματιών και του αναρχικού χώρου, προσαθώντας να αποδυναμώσουν τις απαντήσεις και τη συμμετοχή στους αγώνες ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας.Aπό την άλλη να χαϊδέψουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τουε, επιδεικνύοντας την καταστολή και την καραμέλα της ασφάλειας ως το μόνο έργο που έχουν- διαχρονικά- να επιδείξουν. *Το κεκτημένο της στοχοποίησης των μεταναστευτικών καταλήψεων και των πολλαπλών εκκενώσεων εντός Εξαρχείων, δεν ξεχνάμε να το αποδώσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη διάρκεια της δικής του λαμπρής θητείας έστρωσε το δρόμο για αυτές τις εισβολές. (παραδείγματα εκκενώσεων GARE, Τζαβέλλας,Σολωμού,Μπουμπουλίνας κλπ).

Σε συνθήκες υγειονομικής και συστημικής κρίσης, γινόμαστε μάρτυρες του συνόλου αυτής της επίθεσης σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, όλο το προηγούμενο διάστημα, με πιο πρόσφατο το χουντικής προέλευσης νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Γινόμαστε μάρτυρες των «μαθηματικών» στις στατιστικές της πανδημίας. Των αντικρουόμενων ασκήσεων πειθάρχησης στο όνομα του περιορισμού του ιού. Τις επιθέσεις σε δημόσιους χώρους, τις εξώσεις μεταναστών από τα σπίτια τους (κατειλλημένα ή μη), τη συνεχή παρουσία μπάτσων κάθε είδους που κατέλαβαν τις γειτονιές μας, και τον αδιάλλειπτη συνθήκη ελέγχου στο σύνολο του κέντρου. Ζεστό χρήμα κύλησε στους φίλους των ΜΜΕ- χωρίς να σημαίνει ότι οι «νόμιμες» μίζες περιορίστηκαν εκεί- εξασφαλίζοντας την καθοδήγηση της κοινής γνώμης.Εξασφαλίζοντας τον αποπροσανατολισμό της από την έλλεψη στελέχωσης των νοσοκομείων και των δομών υγείας με ανθρώπινο δυναμικό αλλά και εξοπλισμό. Ντύνοντας επικοινωνιακά -μαζί με τις ομάδες marketingτης κυβέρνησης- τα πρωτοφανή μέτρα καταλήστευσης των εργασιακών κεκτημένων ζητώντας να ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ με τα αφεντικά μας για την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης μας για λιγότερα λεφτα. Αποσιωπώντας τις απαίσιες συνθήκες διαβίωσης που εντείνονται σε μια συνθήκη κρίσης, για όσους και όσες βρίσκονται έγκλειστοι σε στρατόπεδα και φυλακές. ** οι 2 μέρες συνεχόμενης φωτιάς στη Μόρια, με πάνω από 3500 άτομα να βρίσκονται εγκλωβισμένα κυριολεκτικά στο τίποτα, δεν είναι παρά η επόμενη σελίδα των βασανιστηριών αυτού του κόσμου.

Όλα αυτά συμβαίνουν για την κερδοφορία του χρεοκοπημένου συστήματος του καπιταλισμού και των εξουσιαστών μας. Διαχρονικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει η καταλήστευση του φυσικού περιβάλλοντος. Στο όνομα της«ανάπτυξης»τα βουνά έχουν γεμίσει αιολικά και οι θάλασσες που θα μαυρίσουν από το πετρέλαιο στο όνομα της κερδοφορίας των πολυεθνικών. Όσο για τους ελληνοτουρκικούς διαξιφισμούς για τη διευθέτηση της οικονομικής εκμετάλλευσης των ενδιάμεσων θαλάσσιων εδαφών τους, αποτελούν το μόνιμο θέμα των ημερών. Οι εκατέρωθεν κυβερνήσεις επιδίδονται στις γνωστές κινήσεις και δηλώσεις εντυπώσεων ενώ παράλληλα μοιράζουν την πίτα της εκμετάλλευσης. Τα γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των από τα κάτω και του φυσικού πλούτου που παίζονται στο Αιγαίο, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα γίνουν δολλάρια πετρελαίου, πλωτά σύνορα και βάρκες του λιμενικού που θα βυθίζουν τις βάρκες της ελπίδας των εκτοπισμένων. Θα γίνουν κονδύλια και μίζες για εξοπλισμούς και υποβρύχια, φουντώνοντας εθνικισμούς εκατέρωθεν των συνόρων.

Για όλους λοιπόν τους λόγους του κόσμου,καθεμία και καθένα από μας, ατομικά και συλλογικά, οφείλει να ανασυνταχθεί και να διαλέξει θέση μάχης, με δημιουργική φαντασία, αλλά και επιμονή στη διεκδίκηση των κεκτημένων που αίρονται. Το δρόμο, τις δομές, τις καταλήψεις, τα δίκτυα αλληλεγγύης μας, τις γειτονιές μας. Από τις εξεγέρσεις της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ, μέχρι το κέντρο της Αθήνα προτάσσουμε τον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο της νομιμοποιημένης μιζέριας και της εξατομίκευσης. Ενάντια σε πάσης φύσεως εκμετάλλευση, σε κάθε είδους εξουσία.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΗ ΣΙΓΟΒΡΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΣΙΜΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ

ΣΙΝΙΑΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ

Κατάληψη Δερβενίων 56